INTERESSANT!


29.Mar.2024 11:23

ES/NS IS WATCHING YOU !

februari 7th, 2012

verontrustende ongevraagde schending van uw privacy & who cares ?
oftewel: moet je het hele feest maar zonder kritiek accepteren ?

De topkok Jean-Michiel Hengge opende speciaal op woensdagavond 11 januari 2012 zijn inmiddels gesloten Restaurant Muller voor ons selecte gezelschap genodigden. 
Muller gaat alleen op afspraak nog open voor gezelschappen van niet meer dan 8 personen, en maakt nog steeds voorzien van een Michelin Ster onderdeel uit van het selecte culinaire clubje ‘Patrons Cuisiniers’. Een bodempje leggen als het ware voor de jaarlijkse uitputtingsslag met popmuziek in Groningen, genaamd Eurosonic/Noorderslag (ES/NS), dat inmiddels is uitgegroeid tot een min of meer 4-daags evenement. Dat betekent voor een aantal van onze vaste jaarlijkse dinergasten dat ze geheel of gedeeltelijk verstek moesten laten gaan, zoals Jan S. die niet alleen de weg was kwijtgeraakt, maar ook zijn autosleutels.
Een genodigde van het andere kunne had toch echt vrijdagavond gelezen in de uitnodiging.

Gelukkig gaf het voldoende belangstellenden om hun vacature onmiddellijk in te vullen.
Jean-Michiel maakt voor Double Vee Concerts jaarlijks graag een uitzondering op zijn limiet van 8 personen en zo genoten bijna 30 vrienden en relaties van een culinaire avond met 5 gangen (exclusief de amuse) inclusief een zorgvuldig gekozen bijpassend wijnarrangement; en ofschoon een mooi arrangement, toch altijd tufenuf om de rijvaardigheid niet op de proef te stellen na afloop.

menukaart-muller

En dan hebben we ook meteen de eerste Groningse makke te pakken: de hotelaccommodaties.
Daar kunnen we eigenlijk kort over zijn, in de zin van: daar kun je maar weinig aan doen.
Alle kamers zijn -net als bij SXSW in Austin- in principe in handen van de afdeling hotels van het evenement.
In combinatie met het aantal maximaal beschikbare bedden in Oet Stad (voor de gelegenheid zelfs door de organisatie uitgebreid met minimaal 6 hotelschepen van elders), komt dat in de praktijk er op neer dat je ‘vrienden’ moet hebben om onder dak te komen, want er is simpel te weinig accommodatie. En als je die kruiwagen niet hebt, dan loop je een goede kans dat je terecht komt in Assen of Drachten.
Als je een beetje serieus aan het werk gaat als relevante seminar/festivalpartij dan heb je eigenlijk mazzel als je per nacht 4 uur van je bed gebruik kunt maken. Sinds jaar en dag heb ik een miserabele kamer in Het Martini Hotel, een mooiere naam voor wat vroeger Hotel Weeva heette, en waar je indertijd al niet de topartiesten onderbracht. Indertijd een hotel met 0 sterren, waar veel van onze artiesten na een show in Vera overnachtten. En anno 2012 mag je gerust stellen dat die 0 sterren nog steeds een mooie kwalificatie is voor het gebodene. Een claustrofobisch hokje dus met een twinbed, een douche, een tv-tje met een permanente uitzending van National Geografic, d.w.z. geen harde natuurfilms, maar een voortdurende sneeuwstorm op het schermpje ter grootte van minder dan dat van de kleinste Apple laptop.
Uiteraard kun je -als je niet al om 07.00 uur je bed opgemaakt wil hebben- een kaartje "Don’t Disturb" aan de buitenkant van de deur hangen, maar dat wil niet zeggen dat je niet ook al vanaf dat tijdstip kunt genieten van de elders boven en onder je luidruchtig met een hotelloper op deuren tikkende en stofzuigende house-keeping brigade uit Somalië en andere exotische oorden.
Voor internet kun je gratis terecht met een geheime code in de foyer, maar die heeft het -evenals vorige jaren- geen enkele dag gewerkt.
Internet op de kamer zou dan een uitkomst zijn, ware het niet dat het bereik van T-Mobile’s hotspot helaas niet van een dermate sterkte is om zelfs tegen zware betaling een dergelijke service binnen te halen.
Het personeel -desgevraagd- kan zich uitsluitend schouderophalend verontschuldigen; een oplossing is er niet gekomen al die dagen.
Niet handig in deze age of technology en het app-wezen van ES/NS. Als je aan die gekkigheid niet meedoet, heb je sowieso al een handicap op voorhand.
Kortom eigenlijk een pipo-hotel met navenante service. Waarom blijf je daar dan toch?
Heel pragmatisch: onder het hotel bevindt zich de enige parkeergarage in de nabijheid van de Oosterpoort die hoog genoeg is voor de VW-transporter (1.965 m) die wij jaarlijks vol laden met promo-materiaal, fietsen, backline en wat al niet meer. En het hotel is strategisch gelegen voor onze voortse doeleinden.
Uiteraard zijn er nog een paar hotels die net zo strategisch liggen (o.a. City Hotel en Schimmelpenninck), maar die zijn kennelijk al vol geboekt tot 2025 .
Overigens moeten we als festivalgangers niet klagen of zeuren, want de gemiddelde band wordt gemiddeld op voorhand qua hotel uit de stad geweerd middels bedenkelijke rata als "ze komen toch vaak met een sleepercoach, en zijn vaak toch op doortocht".
Ter verdediging van de organisatie: Uit eigen praktijk weet ik dat artiesten voorzien van hotels een logistieke en vooral ondankbare job is. Als sinds de dagen van Fela Kuti (die hotels teisterde met een groot en vooral onduidelijk gezelschap) en Johnny Thunders (die niet alleen de kamers sloopte, maar ook een keer de tourmanager in de kast opsloot en zo achterliet) vermenigvuldigen artiesten zich als hotelgasten gelijk konijnen indien free hotelaccommodation part of the deal is. En de gevolgen van het aanwezig zijn van een barretje op de kamer is vragen om openstaande rekeningen met alle ellende van dien.
Dus het geeft redenen om artiesten vooral ver weg te accommoderen, maar anderzijds bestaat het feest toch vooral bij de gratie van al die voornamelijk gratis optredende artiesten. En verder cancellen artiesten ook promotionele activiteiten om redenen dat hun hotel niet in de stad is.

Terug naar de woensdag.
Om de grote incheck-drukte te ontlopen checken we niet alleen tijdig bij het hotel in, maar ook bij het evenement. De seminarbadge geeft recht op de festivaltas, een variant op de tas van vorige edities en dit jaar minder goed gevuld als goodie bag. Inmiddels is het waarschijnlijk ook wel doorgedrongen tot de tassenvullers dat een beetje routinier zo snel mogelijk een papier of afvalbak zoekt om de tas ‘uit te mesten’. Dan houdt ik meestal alleen nog 2-3 leuke gadgets over en de ES/NS bijbel, die waarschijnlijk niemand ter plekke zal lezen of de hele dag zal meeslepen. Ik pleit er al jaren voor om het inmiddels lijvige boekwerk tevoren (op verzoek) toe te sturen opdat je het thuis of op kantoor eens goed tevoren kunt inzien. Maar die bede mijnerzijds heeft seminar goeroe Peter Smidt nog nooit echt serieus genomen.
Heel attent van Peter Sikkema (de andere Peter van ES/NS) lagen onze polsbandjes  met een grote ‘R’ op de zichtzijde al klaar bij de incheckbalie, en dat betekende daadwerkelijk dit jaar dat we ongestoorde toegang hadden tot al de lokaties waar onze artiesten (zo’n 22 verschillende) hun shows deden (ruim 35).
Mooi zo’n bandje alleen de achterkant heeft een hele grote ‘maar’.
bandje
het veelbesproken en uitermate discutabele polsbandje voorzien van micro-chip

Laat ik voorop stellen dat ik een zwak heb en een respect voor evenement-organisatoren die streven naar perfectie, en vooral als dat in het belang van het publiek is, maar deze procedure gaat mij persoonlijk reeds veel te ver.
Als het vorig jaar niet uitgelekt was, was dit jaar niemand op de hoogte geweest van de mogelijkheden van dit bandje met de zogenaamde RFIF-chip.
Bij de vorige editie hing er een leuk gesponsord hartje aan een touwtje aan de goodieback met een chip die in staat was om het bewegen van de drager te monitoren. Naar verluidt gebeurt iets dergelijks al jaren her der op evenementen als SXSW en dergelijke. Merkwaardig genoeg meldt het Canadees/Engelse bedrijf met de naam Intellitix dat evenement nu juist niet, en behalve dus ES/NS betreft het vooreerst alleen de zogenaamde alternatieve Amerikaanse festivals als Coachella, Bonnaroo en Lollapoloza die inmiddels allang niet meer leftfield zijn, maar net zulke gewone geldwolven als de als commercieel bestempelde zusjes en broertjes. Europa moet nog veroverd worden, en ES/NS legt daar voor het bedrijf in ruil voor een sponsorship de rode loper naar de Europese festivals nog eens extra voor uit. Als ik de ES/NS officials mag geloven gaan alle Yourope-leden (een verbond van Europese popfestivals, waaronder Pinkpop en Lowlands) deze zomer mee in dit experiment. Een telefoontje met Jan Smeets van Pinkpop leverde dan om te beginnen de navolgende reactie op: "Ja, doei, daar gaan we niet aan beginnen. Waarom?"
Intellitix wordt gerund door een tiental lieden die zich zelf op hun home-site als volgt samenvatten: "There’s a huge range of backgrounds in the Intellitix team. From tour promoters and ticketers to box office staff, software wizards and financial leaders. We even have a real life rocket scientist!" Bij nader inzien zijn het voornamelijk ex-ticketboeren, waar inmiddels een bekende persmuskiet uit de muziekjournalistiek aan is toegevoegd voor de goedbekkende volzinnen. Deze Greg Parmley, een voetveeg en slippendrager van het  krantje van het voornamelijk door LN gesponsorde ILMC, was toevallig ook de chairman van een veel te mild panel over Groupon op het seminar van Noorderslag; zodanig mild en kritiekloos dat het meer een commercial voor Groupon werd, terwijl initiator van dit panel (de UK Prs) het tegenovergestelde had beoogd. 
Kennelijk wist Intellitix ook dhr. R. Berends en de artistiek directeur van ES/NS over te halen om in de data-verzamel manie onder het motto crowd-control mee te gaan. Ik acht het niet uitgesloten dat het hier een ruil deal betreft die financieel als gunstig ervaren kan worden voor ES/NS, maar waar kritische vragen bij gesteld dienen te worden.
Dat crowdcontrol element was ook de eerste uitleg/excuus van Peter Smidt desgevraagd waarom ook ES/NS aan dit verhaal is begonnen.
Een excuus is echter nog geen verantwoording voor deze vorm van het in kaart brengen van de bewegingen en het bezoekersgedrag van de seminargangers. En dit in kaart brengen staat fatsoenshalve op gespannen voet met niet alleen de privacy, maar ook juridisch met de regelgeving in Nederland ter zake de privacy; temeer daar de meeste bezoekers er voornamelijk helemaal geen weet van hadden. Ofschoon het (nog) geen wetgeving geeft in Nederland is de privacy wel in regels gevat in Nederland. Daar heeft Smidt kennelijk niet goed genoeg over nagedacht of dikke schijt aan, en dat is een kwalijke zaak.
Ter plekke gaf het wel degelijk een balie waar je -als je het wist of te weten was gekomen uit de stortvloed van informatie gepaard gaand met dit evenement- je polsbandje kon laten anonimiseren. Ik heb zo’n beetje iedereen die ik tegen kwam gevraagd of ze wisten waar het bandje al niet toe in staat was. Grofweg 80% wist niet waar ik het over had en ik moest echt mijn bandje laten zijn om ze te overtuigen dat ik niet uit m’n nek stond te lullen. En bijna niemand wist van de speciale balie. 
Ik heb mij uiteraard met mijn aangetoonde anti-autoriteitscomplex en als erkend S5 bij de balie vervoegd, maar daar moest ik wel eerst voor door een scan-poortje…
De vrijwilligster aan die balie wilde eerst een paar vragen stellen alvorens over te gaan tot het anonimiseren.
De eerste en behoorlijk belachelijke vraag luidde heel paternalistisch: "Weet U het zeker dat U dit wilt?" ("U", dat dan weer wel -red-)
Ik spuugde gal: "Mevrouwtje, wilt U het kort houden! Je praat niet tegen een mongol !"
"Ja meneer, maar ik moet deze vragen nu eenmaal stellen.."
Ik: "ik ben godverdomme geen aids-patiënt!"
Zij: "Maar weet U dat U, dat U na mijn actie waarschijnlijk bij bepaalde panels en concerten na afloop geen gratis drankje meer krijgt? En dat U niet automatisch panelverslagen toegemailed krijgt?"
Ik: "Mevrouw, ik ben niet om te kopen, en ik krijg genoeg email per dag, dat maak ik zelf wel uit".
Vervolgens werd een apparaatje over het bandje gehaald en was ik naar verluidt "anoniem".
Grote kletskoek natuurlijk want mijn bandje werd overal bij alle entrees en exits gewoon gescand. In werkelijkheid werd zogenaamd mijn "naam losgekoppeld van de verzamelde gegevens".
Bij de in-en uitgang van de Oosterpoort werd ik er steeds op attent gemaakt dat het fout of niet inchecken consequenties zou hebben voor entree elders. Ook dat bleek kletskoek want van meerdere bezoekers heb ik begrepen dat ze regelmatig her en der in uit gelopen waren zonder zich te laten scannen, e.e.a. zonder consequenties.
Kennelijk was mijn ongenoegen en ergernis ook tot de NRC doorgedrongen. Tijdens het Trade Dinner kreeg ik een SMS-je met de vraag of ik gequote mocht worden over het bandjesgedoe. Voor de zekerheid zei ik voorwaardelijk neen, en voegde een tekst voor publicatie toe: "Mijn bezwaar is dat ik pas ter plekke de keuze krijg om anoniem te mogen zijn. De chip zou een major security issue zijn. Ik mis een transparante uitleg en discussie vooraf. En voel mij nu een proefkonijn. Ik sta nu te boek als geanonimiseerde zeurpiet uit een minderheid met waarschijnlijk een privacy-complex." Tien minuten later kreeg ik mailtje terug dat Peter S. ontkent dat er een zwarte lijst is. Dat heb ik ook niet gezegd, noch geschreven, maar antwoordde dat elke deskundige je kan je uitleggen dat het geen digitaal hoogstandje behoeft om de naam weer aan de gegevens te koppelen. Het geeft geen enkele garantie dat dat ook niet gebeurt!
Kernvraag is wat wil de organisatie weten en waarom, en vooral wat gaat er met die gegevens gekoppeld aan personen gebeuren; en ook hoelang dat door wie waar bewaard gaat worden.
Uiteraard is het interessant om te weten of dat hele seminar wel zo goed bezocht wordt als er voorheen uiteindelijk geconcludeerd werd, want dat kan nu per panel uitgelezen worden in de praktijk.
En dat geldt ook het aantal bezoekers per showcase, met als uitzonderingen de bandjesdragers die via de achteringang kwamen en gingen.
Op de site van de stille digitale sponsor wordt ES/NS als volgt in een stortvloed van marketingvolzinnen vol prietpraat en klets samengevat:
Intellitix first European deployment "outstanding"
This weekend, Intellitix successfully deployed its RFID technology at Europe’s largest showcase and new music event, Eurosonic Noorderslag. More than 3,100 music industry professionals and 30,000 public ticket holders*1) were able to scan in and out of venues, while delegates at the Eurosonic music conference were able to instantly receive selected panel content, and redeem free drinks at some events. Using a mixture of 18 proprietary entrance portals, 100 handheld readers and custom-made touch points, the deployment involved a team of six technical staff working across 22 venues, laying over one kilometer of cabling in the process. "All of us were hugely impressed by both the Intellitix system, and by the team. Their dedication, service level and what they achieved was outstanding," says Ruud Berends of Eurosonic Noorderslag. "Every time I think about the services we’ll be able to offer delegates and public ticket buyers in the future, I have a huge smile on my face!" The Intellitix RFID access control technology is part of a suite of new tools now available to event promoters which includes social media integration – allowing patrons to connect with new artists, check in, ‘like’ and enter competitions on Facebook or post on Twitter – and cashless payment systems, which radically reduce queues on site. With the Intellitix system an opt in/opt out offering, delegates were able to anonymise their Dutchband wristbands, while the data gathered by Eurosonic Noorderslag will be used internally to improve programming and crowd control at the event. "The access control technology is the starting point for many new ways that the festival experience can be enhanced, made more secure, made easier, and made more memorable for fans," says Intellitix head Serge Grimaux. "Whether it’s connecting directly to new acts, finding out more about what’s on site, or not having to queue for the bar, RFID technology is building on the magic of the festival experience without detracting anything."

[*1) vgls de locale media 3150 resp 33000]

Zonder direct in de voetsporen van criticasters als Bob Lefsetz te willen treden, moet ik toch eerlijk zeggen, dat ik liever in de rij sta, dan dat ik toe sta dat mijn gedrag middels RFID technologie intern gedeeld wordt met Ruud Berends of welke organisator of controlfreak dan ook. Uiteraard kun je daar de oorlog bij halen ("Don’t mention the war !") door te stellen dat ook Nederland een perfecte persoonsadministratieve traditie hoog te houden heeft van zelfs ver vóór 1940, maar het behoeft maar weinig fantasie om te bedenken wat er met die informatie zoal niet voor een profiel bij elkaar gescharreld kan worden.
Dat een gansche Facebook-generatie met het voornamelijk klakkeloos afstaan van al haar digitale vingerafdrukken, copyright op gedrag en gedachtengoed, zo goedgelovig is, moet die generatie zelf weten, maar ik wens daar niet zonder verantwoording toe te behoren.
Bovendien denk ik dat -zo te zien- de bezoekers van het seminar voornamelijk zelfverantwoordelijke volwassenen zijn die niet gemonitord behoeven te worden omwege hun veiligheid. Misschien dat ze graag een gratis pilsje willen consumeren op kosten van een sponsor of het evenement, maar of ze dat digitaal op hun kerfstok bijgeschreven willen hebben, is maar helemaal de vraag. Bij een volgend seminar krijgen ze misschien wel bij het uitrijden van de parkeergarage een sms-je over hun alcohol promillage! Mooi. Maar wil je dat echt?
Een buitenlandse relatie die ik hier niet ga memoreren om veiligheidsredenen heeft van een representative van Intellitix in het barretje van Ruud in de Oosterpoort niet alleen tekst en uitleg van dit registreren gekregen, maar ook een blik op het scherm van een (willekeurige) bezoeker met alle persoonlijke details er op en eraan. Hoezo intern gebruik? 

polsbandje
De Volkskrant was de enige krant die aandacht aan het polsbandje wijdde.

Maar wat is RFID eigenlijk?
Je moet er even naar zoeken, maar de site legt het haarfijn uit, en dat is eigenlijk behoorlijk Orwelliaans, want de veelal onwetende drager blijkt ook nog eens zelf als batterij te fungeren voor deze chip!
Van de site:
"Radio frequency identification (RFID) is a generic term that is used to describe a system that transmits the identity (in the form of a unique serial number) of an object or person wirelessly, using radio waves.

clip_image001RFID is designed to enable readers to capture data on tags and transmit it to a computer system, without the need for physical contact. The tag’s information is stored electronically and it includes a small RF transmitter and receiver. An RFID reader transmits an encoded radio signal to identify the tag. The tag receives the message and responds with its identification information. RFID systems include a method of discriminating several tags that might be within the range of the RFID reader. The read time is typically less than 100 milliseconds, and the tags remain useable for years. Passive RFID tags do not use a battery. Instead, the tag uses the radio energy transmitted by the reader as its energy source. The range of each RFID tag depends on the design of the tag itself, but passive chips can be read up to 3 metres away, while active RFID tags – which are powered by a small battery – can be read up to 100 metres away."

Elders op de site van dit bedrijf komt een volgende electronische wens als een aap uit de mouw:
"Using RFID for access control also opens up endless possibilities for cashless payment, brand activation and social media integration." Even doorklikken op ‘brand activation’ geeft ‘more insight’: "Brand partnerships are now a mainstay of the live event environment and event organizers are increasingly tasked with finding innovative and meaningful ways for them to interact. RFID technology provides groundbreaking ways to connect brands and their audience, bringing the two closer and more meaningfully together. From social media check in zones at brand areas on site, to detailed analytics and unrivalled audience insight, Intellitix opens up entirely new opportunities for brands to more closely engage with, and relate to, event-goers.
Some of the benefits include:
-Instant and permanent digital connection between brand partners and audience members on site.
-Detailed analytics allow brand activity to be measured, giving instant and unrivalled feedback.
-‘Wow’ factor RFID engagements excite event-goers, engaging new customers.
-Social media engagement creates a ripple effect of page impressions, with each engagement yielding up to 1,000 page impressions.
-In depth audience insight enables brand partners to more effectively target and deliver their message.
-A wider range of brand activity becomes possible on either side of your event, as well as on site, adding value to your proposition."

Unrivalled audience insight, detailed analytics, in depth audience insight, allemaal mooie dan wel ingewikkelde woorden voor hetzelfde oogmerk: exploitatie.
En de koppeling met sociale media is dan ook meteen evident:
"The opportunities that social media present an event environment are quite literally immense. By linking social media profiles to an event-goer’s RFID device, you and your brand partners are promoted extensively to the wider digital world, with each interaction proven to result in up to 1,000 page impressions online. By connecting friends through social media, audience members can interact across the site, while engagement points allow them to share their experience online. Possibilities include check in points, like posts, photo upload stands, competition zones and digital reward areas, while custom-built measurement dashboards allow you to gauge how far that excitement has spread beyond your gates. The benefits include:
-Organisers are able to connect directly via social media before, during and after the event.
-Unique and exciting opportunities for event, brand and artist engagement.
-Facebook profiles linked with mobile festival apps fully integrate the physical event space with the digital world.
-Check in points, ‘like’ signs, surveys and reward areas allow your audience to share its excitement online.
-Detailed measurement dashboards let you gauge exactly where and how far your message is spreading.
-Your audience becomes ‘event ambassadors’ allowing savings on marketing and promotional costs.
-Integration with off site partners (transport providers, city areas, venues etc.) becomes a possibility, extending the event brand.
Het moge duidelijk zijn dat het niet gaat om vriendschap of interactie, maar doodgewoon om de nieuwsgierigheid naar de bezoeker en de handel in zijn of haar profile, die de meeste duiten in het zakje kan doen. Ik citeer van de site nog een keer maar dan weer in andere bewoordingen dezelfde doelen:
Some of the benefits include:
-Far greater knowledge of your audience: who they are, what they like, how they behave.
-Understand people’s passions and help brand partners use this love to communicate their message.
-Targeted offers before, during and after your event increase revenues and uptake while reducing opt out.
-Real time actionable data enable on site incentives, executable as needed.
-Tools to connect artists and sponsors directly with your audience.
-Detailed brand analysis becomes possible, monitoring onsite offers and activation areas.
-Refined marketing and promotion campaigns based on a deep insight of your audience.
-Data leveraged to drive return on investment and understand the impact of experiential marketing.
-Pioneering data management tools allow for more streamlined and effective communication with your customers.

De Stichting Noorderslag is de opdrachtgever van het festival en seminar Eurosonic/Noorderslag. Buma Cultuur is niet alleen een van de hoofdsponsors maar organiseert ook het evenement in opdracht van de Stichting. De andere sponsors zijn De Oosterpoort, De Europese Commissie, Intellitix (!), de Factor.e en Heineken. De stichting heeft een drie-koppig bestuur onder leiding van de directeur van Paradiso, Pierre Ballings. De andere twee bestuursleden zijn eveneens van onbesproken gedrag. De doelstelling is gaandeweg historisch ontwikkeld en iedereen (inclusief ondergetekende) draagt het evenement van oorsprong een warm hart toe. In vergelijking met vergelijkbare evenementen in de rest van de wereld, durf ik te stellen dat dit evenement het beste is wat het geeft. Maar betekent dat ook dat je alles voor zoete koek en vooral kritiekloos moet slikken, en de miskleunen en rare kwinkslagen met de mantel der liefde moet toedekken?
Neen, en nogmaals neen. Ook niet in dit tijdsgewricht van ‘who cares’ en ‘DWDD’ (in 1 minuut).
In mijn kennissenkring rijst ook vaak de vraag of het bestuur en de nieuwe directeur Dago de sluimerende en vaak ongewenste kritiek op een aantal onderdelen wel kent, of gewoon niet wil horen.

Ik vind het -als gezegd- ook op het randje dat de onderkoning van Buma-Cultuur, zich als gesubsidieerde festival official in dit soort weinig transparante handel begeeft. Als bekend is Buma-Cultuur (voorheen Stichting Conamus) een subsidary van de staatsmonopolist Buma, die momenteel minstens opmerkelijk in het daglicht staat. Beide organisaties leven van de opbrengsten van het Nederlandse copyright; oftewel het zijn de artiesten die aan al die gekkigheid en professionele hobby’s indirect meebetalen. ‘Onderkoning’ is geen kwalificatie mijnerzijds, maar een vaker gehoorde duiding uit het Hilversumse, vanouds de thuisbasis van Buma Cultuur. Ofschoon de opvolger van Jerney Kaagman, de inmiddels moe gebeukte Frank Helmink de huidige directeur is, is Smidt de echte baas bij de club, die zich op zijn huidige positie makkelijker kan manifesteren dan als de formele baas die alle bullshit op z’n dak krijgt, en ook nog eens de spokesman speelt voor de aan de juiste pr mankerende Buma, en zo dikwijls zaken moet recht praten die omdat ze zo krom als een hoepel zijn, ze vervolgens ook niet echt recht gepraat krijgt. Een ondankbare job.

Komen we meteen op een ander zwak punt als het ES/NS betreft.  
Ofschoon het allemaal over de promotie van die Nederlandse artiesten gaat, moeten ook de artiesten die gratis optreden het volle pond betalen als ze naar het seminar zouden willen. En de panels schitteren traditioneel dan ook door de afwezigheid van voornamelijk die artiesten waar het 9 van de 10 x over gaat. 
Daarbij dient vermeld te worden dat de artiesten op de zaterdagavond wel betaald worden, maar het betreft in de praktijk niet de gages die gangbaar zijn, maar vergoedingen die voor de zaterdagavond bij elkaar minder zijn dan het salaris van de part-time directeur van het evenement. Het idee marktconform wordt voor the promotional sake of it all graag ingeruild voor het toverwoord ‘promotionele exposure’.
Inmiddels vragen een hoop mensen zich af "wat er allemaal met dat geld gebeurd", en daarmee bedoelt men dat alles duurder en commerciëler wordt, maar dat het niet duidelijk is waar de inkomsten allemaal aan opgemaakt worden, en vooral wie wat betaald krijgt.
Zo liet men het gerenommeerde bureau Hendrik Beerda (die toevallig ook Heineken als klant heeft) een onderzoek naar de financiële off-spin van het evenement voor de stad Groningen doen. De conclusies van het onderzoek werden onbegrijpelijk klakkeloos overgenomen door alle kranten, maar gaf weinig meer duidelijk in het financiële reilen en zeilen van de Stichting zelf. Maar Groningen moet per saldo heel blij zijn met de ruim 30 miljoen die het festival de stad in brengt, en dat de stad er 1,7 miljoen aan verdiend. Een onduidelijke en rare rekensom zonder verdere uitleg. Voortreffelijk staaltje van napraten en overschrijven van een handig persbericht. Elke krant meldde dit verhaal en ik heb geen idee wat je met zo’n bericht moet.
De berichtgeving over het evenement beperkt zich sowieso vooral tot het kritiekloos elkaars one-liners overschrijven.
Smidt deed er nog een schepje af door te stellen dat het wegvallen van toekomstige subsidies alleen gecompenseerd kan worden door het kaartje 4x zo duur te maken, terwijl hij in maart 2011 nog vol trots meldde dat ie bij de Europese commissie 2,1 miljoen had weggesleept. Ook een verhaal zonder verder veel uitleg.
En ook werden er 17000 kaartjes verkocht in tien minuten voor het evenement en voor een prijs die wederom hoger was dan bij de vorige editie.
De media-aandacht voor het muziekgedeelte van het evenement is elk jaar groter en de supperlatieven zijn niet van de lucht. Het is ook een indrukwekkend evenement, maar kritiek is niet altijd echt welkom.

Zo is er nog een weinig transparante steen des aanstoots.
Kandidaten voor Eurosonic dienen zich aan te melden bij het evenement middels een andere Amerikaanse commerciële dataverzamelaar ‘Sonicbids’, die voor hun diensten (aanvankelijk) aan de aangemelde bands geld vroegen en met de verzamelde bandgegevens de diverse boeren opging, en in ruil hiervoor een bedrag aan Eurosonic afdroeg.  Ik heb begrepen dat omwege de vele klachten over deze opdringerige club, inmiddels die organisatie is bedankt voor de medewerking in de toekomst.

Op woensdagavond werden twee van onze artiesten in het zonnetje gezet met een EBBA-award. EBBA staat voor European Border Breakers Award, een Midem-vinding. Van de site van de Awards (compleet met twitter/facebook etc etc): "With the European Border Breakers Award – which are  funded by the EU Culture Programme – the European Commission and the European Broadcasting Union (EBU) wish to highlight the success of 10 debuting European artists in selling albums and touring outside their home territory. The prize aims to stimulate the cross-border circulation of artists’ works and to highlight Europe’s great musical diversity."
Niemand die precies de waarde van zo’n EBBA in kan schatten, maar als vehicule om de subsidie te verkrijgen heeft die Smidt dat handig voor elkaar.
Onze artiest Ben l’Oncle Soul snapte er in ieder geval geen ruk van en liet zich zijn vakantie in Afrika met zijn vrouw na twee jaar touren niet ontnemen door een uitnodiging voor de ceremonie, die op de e.o.a. manier direct te volgen was per internet of weet ik veel hoe. Maakt ook allemaal niet zo veel uit, als je maar lekker bezig bent. Die ceremonie wordt door Jools Holland (another overschatte blast from the past, maar voor de buitenlandse delegaties een aansprekende naam) gepresenteerd in de Oosterpoort inclusief tv-registratie met betalend en genodigd klapvee. De eerste editie heb ik indertijd bijna 5 minuten volgehouden, en kwam op mij over als een geflipte top-pop-uitzending inclusief regiseur die het aanwezige publiek op gezette tv-momenten maant tot spontaan applaus. Niks voor mij, en het heeft ook eigenlijk geen ruk met Eurosonic of Noorderslag van doen behalve misschien de pan-europese obsessieve, professionele obsessie van de organisator. Dat mag, maar ik het is dus niks voor mij.
Een andere artiest van ons, James Vincent McMorrow konden we met vereende krachten bewegen om het awards-spel mee te spelen, en hij zag de promotionele uitdaging wel zitten, bovendien moest ie toch in Groningen zijn. Behalve Agnes Obel, Afrojack en Selah Sue zei de rest van de maar liefst 10 winnaars mij niet zo heel veel, en in totaal 1197 mensen vinden op Facebook deze awardshow leuk…dus de belangstelling valt allemaal erg mee voor deze opgeklopte poppenkast.
Aansluitend op deze ceremonie geeft het in de eveneens voor de gelegenheid tot tv-studio verbouwde Oosterpoort de ‘Festivalawards’. Daar kunnen we nog korter over zijn: de categorieën staan symbool voor de pretenties van deze awardshow die zich helemaal te buiten gaat aan het in het zonnetje zetten van de usual suspects (vorig jaar Jan Smeets, dit jaar de organisator van Glastonbury), die natuurlijk unaniem per internet gekozen worden met een tig groot aantal oncontroleerbare votes. Een belachelijke ‘prijzenregen’ (die betiteling komt van de sponsor Live XS) dit jaar met vooral dus overbodige categorieën, maar lees en oordeel zelf:
Best Major European Festival: Sziget Festival (Hongarije)
Best Medium-Sized European Festival: Off Festival (Polen)
Best Small European Festival: Haldern Pop (Duitsland)
Best New European Festival: Extrema Outdoor (Belgie)
Best Indoor Festival: I Love Techno (Belgie)
Best European Festival Line-Up: Rock Werchter (Belgie)
YOUROPE Green ‘N’ Clean Festival Of The Year: Melt! (Duitsland)
Artist’s Favourite European Festival: Southside / Hurricane (Duitsland)
Best Newcomer association with Eurosonic Noorderslag: James Blake
Best Headliner: Coldplay
Op het komende ILMC zal de UK-musicbisniz ongetwijfeld wraak nemen op al dit Europees chauvisme.
Een niet nader te noemen Engelse collega vatte het evenement samen als:"very amateuristic and above all boring event, a real waste of time, unless you believe still all the crap of Michael Evis."

Op de donderdag was het overdag seminars geblazen. Ik heb er een paar geprobeerd, maar dan heb je na een paar uur ook meteen de andere 43 panels gemist. Ik trek dat niet. Zeker niet in de wetenschap dat Smidt persoonlijk verordeneerd schijnt te hebben dat in zijn denken en bij zijn geestes- en troetelkind Het Seminar in geen enkele panelitem het woord ‘crisis’ genoemd mocht worden, en dat zoals elk jaar onderwerpen die de Buma negatief betreffen, niet welkom zijn.
Was dat seminar voorheen een ruime middag panels in de Oosterpoort met genoeg luim en af ten toe een serieuze noot, inmiddels is het uitgegroeid tot vooral een panelmonstrum waar grotere vraagtekens bij gezet mogen worden als je het mij vraagt.
Eigenlijk is aan de formule in de loop der jaren niet zo heel veel veranderd. De organisator verzamelt onderwerpen of verzint items en issues die in de meeste gevallen in een uitgeputte panelversie in een kleine tot grotere of grote zaal worden gepresenteerd. Voorheen uitsluitend in het Nederlands, inmiddels is een groot gedeelte van de panels in het Engels.
In mijn beleving worden de onderwerpen er inmiddels ongeveer met de haren bijgesleept. Het is een dermate hoeveelheid panels geworden dat mij de moed tegenwoordig dus op voorhand in de schoenen zakt om me er nog heel erg druk over te maken, nog afgezien van de bemanning van de panels die veelal bestaat uit gratis usual suspects, variërend van een veelal niet capabele panelleider plus 2 tot 6 panelleden, ook regelmatig duidelijk met de haren erbij gesleept. Variërend van slaapverwekkende herhalingsoefeningen met titels die meestal met copyright dan wel digitaal dit of digitaal te maken hebben. Jaarlijks werd steevast geconcludeerd door de organisator dat de panels best goed tot goed bezocht werden. Ooit, vroeger (toen alles beter was) gaf het eens panels die boter bij de vis leverden en een probleem fileerde dat meteen mensen aan het werk zette (o.a. de snelle afschaffing per saldo van de indertijd vermaledijde foreign artist tax in Nederland onder auspicien van good old Dick Molenaar). Opmerkelijk hoe weinig aandacht de veelal seminar-onderwerpen van de nationale pers krijgen, tenzij de organisatie zelf een persbericht bakt om dat vervolgens zeer sumier over te schrijven, en dan kun je eigenlijk al snel concluderen dat het eigenlijk vooral preken voor eigen parochie is, en dus hobby of verbaal masturberen.
Er wordt ook niet echt meer veel moeite gestoken in het mobiliseren van de politici die iets met popmuziek hebben of het gebrek aan belangstelling voor de branche juist politiek aan de kaak kan stellen.
Krasse politieke statements behoef je van het seminar niet te verwachten, niet over de verhoging van de btw, niet over de kortingen op subsidies. Alles stond dit jaar in het teken van de berusting en de acceptatie, tot in het absurde. Een panel over de onbeschofte houding van de Amerikaanse autoriteiten bij het verstrekken van visa voor Nederlandse muzikanten die Amerika in willen, leverde een promotie-spotje op voor een in visa-handelend bureau dat een bezopen advies gaf dat ook nog heel serieus werd samengevat: als je sneller een visum wilt hebben dan moet je ons gewoon meer betalen.
Een panel over de remedies voor het wegvallen van subsidies dan wel de ellende van de verhoging van de btw, kreeg een professoraal recept middels de stelling dat de oplossing zit in het meer publiek op de been brengen.
Een besloten bijeenkomst van organisatoren van (erkende) bevrijdingsfestivals leverde een opmerkelijke conclusie op van tevreden programmeurs/directeuren dat het over het algemeen met het wegvallen van de subsidies reuze meeviel.
Een panel over de stand van zaken in het clubcircuit resulteerde in de tevreden conclusie dat het nog nooit zo goed ging in het clubcircuit. Meer bezoekers, en eigenlijk niks aan de handa. Een merkwaardig contrast met de wekelijke verkoopstanden die ik ‘s maandag in de mail ontvang, en de conclusies van de directeur van de Vereniging van Nederlandse Poppodia en Festivals. 
Mijn conclusie is dat men zich stuk voor stuk niet wil laten verleiden tot het over zich afroepen van een selffulfilling prophecy.
Zie ook deze link.
Maar onbedoeld wel koren op de PVV-molen: wat zeuren ze nu allemaal die kletsmajoren en bedelaars van de linkse cultuurkerk?
Het gaat kennelijk nog zo goed, dat niemand die zich kennelijk realiseert dat ondanks de verdubbeling van het aantal zetels in de peilingen de SP in haar eentje deze politieke gehaktmolen in combinatie met het laffe VVD en CDA en PvdA en D66 gedrag niet kan keren als er nog meer gesloopt gaat worden, want het kan en moet kennelijk met nog minder.

En na dat suffe gepanel moet je dan ook nog je best doen om op tijd je avondprakje naar binnen te werken, want vanaf gemiddeld 20.00 uur moet je de stad in voor Eurosonic.
Tig shows in tig clubs en zalen in de binnenstad van Groningen. Gelukkig kunnen we er dit jaar kort over zijn als ik de media mag genomen want er waren weinig indrukwekkende winnaars.
Een recensent in het AD zag zelfs een artiest spelen die helemaal geen onderdeel van ES/NS programma uitmaakte.
Intussen rende ik met onze nieuwe kantoorcollega nog wat rond door Oetstad waar elders The Asteroid Galaxy Tours en The Webb Sisters zich van hun taak kweten.
De recensent van 3voor12 concludeerde en zijn slotadvies wordt dan ook meteen opgevolgd.

Eurosonic programma flyer Groningen
Doublevee Concerts Roster Eurosonic 2012 Updated roster

Conform afspraak met de muziekbloedgroep van ES/NS liet Double Vee Concerts pas de dondernacht na afloop van alle showcases uit de hand lopen. 
De Bowling was ruim twee uur the place to be, als je er tenminste in was gekomen. Maar liefst 4 bandjes speelden dit jaar 2-3 nummers waarvoor de bowlingwedstrijden werden stilgelegd door de ingehuurde umpire Gerard O. De officiële standen zijn in het tumult verloren gegaan, maar James Vincent McMorrow en zijn team gooide bijna even hoge ogen als een paar uur tevoren in de Stadsschouwburg en toonde zich daarmee een multitaskend winnaar van ES. Tijdens zijn show aldaar had ie al aangegeven dat ie ernstig uit zag naar het bowling, klaarblijkend een van zijn favoriete vrijetijdsbestedingen, met wel als gevolg een nog grotere kluwe van potentiële bezoekers voor de deur van de bowling.
Het draaideurteam uit het team van de Schoenfabriek (2 van de 3 Loco Loco’s) raakte regelmatig net als de security-man de gastenlijsttel kwijt. Gelukkig lukte het om zoveel mogelijk artiesten uit de eigen stal entree te verschaffen middels handlichting en andere onreglementaire praktijken aan de deur. En zo werd het met dank aan Dick V en Ton D een gezellig familie-bedrijfsfeestje. 

IMG_1079 IMG_1084
Bowling party
Foto : Jeroen van der Meer / Sonic Panda New York
Bowling party
Foto : Jeroen van der Meer / Sonic Panda New York

DIY DJ’S bleek een interessante nieuwkomer te zijn op ons feest. Onze gastheer was nog heel happy met het finale aantal missing bowlingshoes. For the record, het ontvreemden van die schoenen wordt door die directie bij de lokale hermandad gemeld, en levert bij heterdaad in ieder geval een forse bekeuring dan wel veroordeling op.
Een niet nader te noemen official van de grootste platenmaatschappij in Nederland plaatste vorig jaar in een dolle bui een bericht op internet waarin hij erkende met een paar bowlingschoenen de zaak te zijn uitgelopen; dit jaar moest hij direct na binnenkomst onder begeleiding van de umpire voor straf op blote voeten een aantal rondjes rond de bar maken.

Het panelgedoe was er op vrijdag niet beter op geworden. Een panel over secundary-ticketing van de zijde van agenten was een helaas welhaast onopgemerkt statement over graaizucht en hebzucht in het algemeen. Ik leverde desgevraagd mijn ongezouten mening met merkwaardig weinig bijval. Dat was het wel weer voor dit jaar. Houdoe.
Onze festivalpresentatie verliep zonder technisch falen.

DSC05186Snel naar het traditionele ES NS Trade Dinner 2012 met de traditionele uitreiking van De Gouden Veer, die ditmaal geheel terecht naar Maykel Pyron (de geheime kracht achter Armin van Buuren) ging.
We hopen natuurlijk dat ie minder pech heeft met die pauwenveer dan de voorgaande laureaten.

Vrijdagnacht is het De Nacht Van De Spiegel. Acht door de programmeurs van ES geselecteerde bands worden door DVC promotioneel geadopteerd en na de officiële speeltijd voegt DVC daar nog traditioneel een 4 tal uitsmijters aan toe. Gekker nog, we hadden ook nog een opener toegevoegd die door de dienstdoende stagemanager en zijn pa-crew vakkundig om zeep werd geholpen. Gelukkig was het mijn eigen dochter met haar vriendin, die tegen een stootje kunnen. Enfin, op dat onbeholpen horkengedrag kom ik op een gepast moment persoonlijk nog wel een keer terug. Een paar uur later mochten de dames Roufaida & Pluck revange nemen in Pruim City (hoe verzin je zo’n kutnaam?) alwaar het alternatieve festival Altersonic was begonnen. Zie ook: http://www.altersonic.nl/
Het optreden was een knokpartij tegen de geluidsoverlast van de in een naastgelegen zaaltje opererende hardrock band. Vreselijke tent en vreselijke band. Op de Grote Markt pakte Go Back To The Zoo Oetstad in, maar de Duitse zuster van de Nederlandse platenmaatschappij oordeelde desalniettemin om onbegrijpelijke redenen dat de band voor Duitsland niet haar support zou krijgen.
Dinsdagavond kregen we al bericht dat Wolter Kroes De Spiegel moest skippen als afsluiter op de vrijdagavond. Kut kut, het tweede jaar in successie.
Ik belde John of hij de job kon overnemen. John zat in de trein naar De Melkweg en antwoordde bloed-serieus dat hij daar niet aan kon beginnen omdat ie vrijdag op tijd naar bed moest om zijn eerste tv-optreden fris tegemoet te kunnen treden op zaterdagavond tijdens Noorderslag. Toen ik hem een half uur later voorstelde om als "Kees van H. Alone" nog wat plaatjes te draaien rondom onze alsnog op de valreep vastgelegde slotact "Zanger Rinus", antwoordde hij dat ie er allemaal nog eens over nagedacht had maar dat ie eigenlijk nog een ander probleem had: een dergelijk optreden zou niet goed zijn voor zijn image
Ik heb echt moeite gehad om niet acuut in mijn broek te zeiken, maar toen vervolgens later schriftelijk de toevoeging volgde dat hij net als een topsporter vroeg naar bed moest voor zijn eerste officieel door de nationale televisieomroep geregistreerde optreden, waren we helemaal gerustgesteld.
rinus
Rinus was eigenlijk voor de eigenaar van de Spiegel eigenlijk een bridge too far. Middels Twitter was zijn vrouw (werkzaam in de psychiatrische hulp) gealarmeerd en verzocht haar echtgenoot de reputatie van de Spiegel niet in de waagschaal te stellen. Een pittige discussie werd in het voordeel beslist door een vernietigende opmerking mijnerzijds: "Beste Jos, als ik de afgelopen- ruim 30- jaren alle artiesten met een verstandelijk gebrek had moeten weigeren, dan had ik de toko al lang moeten sluiten, hallo! Ik heb daar ervaring mee man. Wat te denken van Shane, Eddy W, Prince, JL Pierce, Peter Te B of Johnny Hoes? Bovendien heeft mijn partner Jacco jaren les gegeven aan moeilijk opvoedbare jongeren." Tja, daar had Jos niet van terug natuurlijk.
Ik hoef hier niet nog een keer de bandjes van die avond te herkauwen, want dat is al genoeg op 3voor12 gedaan, dacht ik.

Rinus zou 7 nummers doen, maar na 4 nummers was ie er van overtuigd dat ie ze alle 7 had gehad. En gelijk had ie. Bovendien was het alweer ver na de klok van vier.
Over gekte gesproken.

Zaterdag. Aan de panels kwam ik nauwelijks toe behalve dan het ongelooflijke gewauwel over de weggevallen btw (zie boven).
Na de nodige afspraken te hebben afgehandeld waaronder een festivaloverleg van de erkende 5 mei festivals en een party van Universal (m.o.a. Go Back to the Zoo) in de kelderspelonk van het Newscafe was het alweer schafttijd.
Op naar het clubdiner. Ditmaal niet in Vera, maar in de Stadsschouwburg, met de uitreiking van de ijzeren podiumdieren, uitgereikt door een merkwaardig gekozen aantal lieden, maar goed, niet alles kan leuk zijn.
Festivalroutiniers kunnen het afgelopen seizoen niet aan de gekte van de gezellige Eindhovense druktemaker kok Armado ontsnapt zijn.
ijzerenpodiumdieren

Vandaag had ik het wel even gehad met die gebruikelijke Italiaanse nonchalante combinatie van in de oliegezette konijnenvoer, eigengekleide pasta, handgevangen gamba’s en andere herhalingsoefeningen, waar mijn darmflora inmiddels tegen is gaan protesteren. Maar een bruine boterham is ook wel een keer voldoende. De aangeprezen wijn wordt vast bij een volgende gelegenheid echt als azijn over het konijnenvoer gesprenkeld.

DSC05194 DSC05196

Een paar podiumdieren gingen terecht richting Nijmegen. Zie ook hier

DSC05197 DSC05202
Robert Meijerink programmeur van Doornroosje (en tevens van ES) met de trofee van de directeur
Sponsoruiting + directeur van het jaar Toine Tax van Doornroosje

DSC05207Maar verder was het een beetje een slappe te bedachte vertoning met een zichtbaar matig budget, een aantal sympatieke tussenacts (o.a. Dennis, Maurits van GEM) en een happerende projectietechniek, zodanig dat zelfs op de spelling was bezuinigd, want zelfs programmeur werd met 1 M gespeld.

Mijn tafelgenoot aan linkerzijde vertrouwde mij geruststellend toe dat ie geregeld had dat als bijkomende voorwaarde van zijn zojuist afgesloten overeenkomst Nederland weer een contingent rijwielen gaat terugkrijgen, terwijl ik ‘s middags nog een briesende vertegenwoordiger van Mojo-LN had proberen gerust te stellen met de uitleg dat ’40-’45 per saldo ook maar 4 jaar had geduurd. Mijn sms-account stond inmiddels roodgloeiend met vragen van Jan S. over diezelfde deal. Meer dan een verwijzing naar de mededeling op 3voor12 kreeg ik niet uit mijn buurman. Ach, we gaan het allemaal zien. Zie ook deze link.

DSC05192
Rense v K heeft net een deal gesloten met "De Duitsers"
en naast hem Robert M van Doornroosje

woodensaintsOp naar de Noorderslag. Eefje deed haar best in de Grote Zaal (Buma Cultuur Zaal), terwijl haar lichtman zo’n beetje elke theatraal podiumeffect van bandzijde om zeep hielp met een ongevraagd lichtbombardement. Het liep toch nog goed af. Een paar uur later onderging Roosbeef in de kleine zaal een zelfde lot, ofschoon aldaar voor het tweede jaar in successie het tv-decor met bijbehorend licht de show behoorlijk verklootte. En eigenlijk was dat bij elke act aldaar wel een beetje hetzelfde aan de hand. Maar ja, tv gaat voor tegenwoordig. De Kleine Zaal is inmiddels meer een kiss of death geworden. Roos hield er gelukkig een 8,5 bij 3voor12 aan over.
Het uitermate goed ontvangen Wooden Saints optreden dient gemeld te worden, want die hielden er meteen een uitnodiging voor DWDD aan over.

Op verzoek van mijn vrienden en manager van de BZB spoedde ik mij weer richting de Grote Zaal.
Ik stond SR en bedacht mij dat als ik zo’n voorstelling had georganiseerd ik minimaal indertijd op maandagmorgen een overspannen Mulder of hoofdschuddende Ramakers aan mijn bureau had gehad met de vraag "waarom moet jij nou weer zoiets organiseren?".
Op de videootjes zie je niet welke verwarring er op en achter het podium was: de crew van het festival die al die boompjes en planten bij het begin van de show op het podium zette, vervolgens gesommeerd werd om ze via SL de zaal in de brengen en aan het publiek te geven, terwijl de security bij de entree vanaf SR begon met al die shit weer in beslag te nemen terwijl ze met paarse opblaaskrokodillen om de oren geslagen werden totdat de teamleider ze allemaal terugtrok en het publiek hun gang liet gaan. Totaal pandemonium.Een beetje het zogenaamde ”Oude Foxtrot Gevoel". Tel daarbij op een stoïcijnse Van Luijn die het allemaal bloody serious liet gebeuren met in zijn kielzog van allerlei -inderhaast op de been getrommelde- hulpkrachten en vrijwilligers als Fokker (fotograferend exhibitionist avant la lettre), Peter Weening (Vera) in Delfsblauwe hansop, Bert Dondorff (Luxor Live) in een overal van gras, die tig paarse opblaaskrokodillen de zaal in schopten. En niet te vergeten een Lien van Sonic Rendez Vous, die al sokkenbreiend Minke Weeda (als moslima verkleed) probeert uit te leggen hoe je aardappelen moet schillen.
Van Luijn draait vooral Balkanrock afgewisseld met De Aal etc; zie ook zijn "keeswaardige"cd die EMI bij gelegenheid heeft uitgebracht. Leve het Nederlands copyright. Zie deze link voor de foto’s en de twee reacties, want ik had m’n fototoestel nog in m’n jaszak laten zitten.
Samengevat een hilarisch fenomeen dat door Gideon van Mojo wordt geboekt voor 6000 euro. Good for him, zeggen ze dan in de Londonse boekingswereld.
Ik stelde hem ter plekke om deze gekte als slotact op Bevrijdingspop Haarlem te boeken. Het antwoord was even hilarisch: "We doen dit jaar verder geen festivals, behalve een vernieuwde versie op Lowlands, want we hebben vorig jaar al alle festivals die het wilde betalen gehad".
Het was best hoogste tijd om huiswaarts te keren.
Waarom in ‘s Heeren naam DWDD de Pop Media Prijs 2011 moest ontvangen was mij vrijdagnamiddag al een groot vraagteken: een programma dat regelmatig met de onder pressie popmuziek meent te moeten terugbrengen naar 1 minuut ter promotie van de penis van Matthijs en recentelijk liet zien hoe je anno 2012 nog steeds popmuzikanten kunt kontrakteren op een manier waar Tamla Motown zich nog voor zou schamen, is inmiddels al prijzenswaardig. Veel gekker moet het niet worden. 
Natter kan wel: de jaarlijks biersmijtwedstrijd, oftewel de BV Pop Prijs uitreiking. Ook die kon mij gestolen worden eigenlijk, maar dat komt omdat ik waarschijnlijk niks heb met Afrikaanse muziek of Nederhiphop, denk ik.

Ik sympathiseer met het evenement, maar na al die jaren zijn er inmiddels een paar principiële zaken waar ik mij te veel aan ben gaan ergeren, en het is te makkelijk om te stellen dat dat een vorm van geborneerdheid van Uw weblogschrijver is.