INTERESSANT!

Op 26 februari j.l. beraamde de NVPI een persbericht voor ter promotie van ‘de tekenen van herstel’, weliswaar ging dat niet echt over Nederland, maar de subtitel van het persbericht moest moed geven en luidde ‘Nederlandse markt heeft grote potentie’. En daar mag je wat mij betreft eigenlijk vette vraagtekens bij zetten. Het bericht concludeert namelijk dat Nederland helemaal niet meekomt in 2012, noch met fysiek product, noch met cyberverkoop. Kortom eigenlijk helemaal niks goeds te melden.

De publieke omroep bij monde van Radio 1 vond het evenwel meer dan genoeg ellende om er een issue aan te besteden.
Merkwaardig genoeg kreeg ík een telefoontje of ik over dat persbericht een duit in het zakje wilde doen als ‘prominent platenkoper’ en als ‘concertorganisator’. En of het nog niet genoeg was, of men ook even langs mocht komen voor een sfeer rapportage. Gelukkig heb ik daar een niet malse mening over dus dat kwam mooi uit. Interessant genoeg was een sms diezelfde middag nog of ik er bezwaar tegen had dat men een camera mee zou nemen. Ik was eigenlijk in de veronderstelling dat het een uitputtende radio-1-rapportage zou worden. Een camera zou waarschijnlijk voor hun webcam of zoiets zijn, dacht ik.

Een ongeveer leeftijdsgenoot meldde zich met een tape-recorder, gevolgd door een jongeman met camera en statief. "We helpen het journaal van vanavond maar meteen een handje met mogelijk leuke beelden. Heeft U daar bezwaar tegen?". "Nou vooruit dan maar, omdat U het zo vriendelijk vraagt", antwoordde ik.
"Eerst dan maar even voor de radio want dat moet ik zo zelf monteren en doorsturen" positioneerde de geroutineerde verslaggever Jeroen Schutijser de situatie. Haast dus. En ja hij ging zelf niet over de eindmontage. "U weet het, het is een jachtig medium, en Hilversum beslist, ik denk dat er een minuut of 3-4 over gaat blijven…"
Aan de hand van een drietal velletjes (zie scans onderaan) werd de procedure afgehandeld.
Het resultaat was een leuk wij-gesprek met Jeroen, als ware wij ouwe-jongens en krentenbrood. Wat er overbleef een fractie van een semi-interessant gesprek, waarbij er van mijn stelling met onderbouwing in de montage jammer genoeg weinig overbleef, behalve de nostalgische platenverzamelaar (zie ook dit weblogitem), categorie D, met de zoveelste re-release van niet het beste album van Cuby & The Blizzards, in maar liefst vier verschillende kleuren (zwart en rood-wit-blauw). Ik verzin dit niet!

Uit het Radio 1 Journaal
Uit het NOS Laat Journaal

En dat is jammer want ‘de huidige muziekindustrie’ en ‘de nieuwe kopers van de muziek’ hebben allebei een groot probleem omwege een gebrek aan moraal. Het zijn misschien platgetreden paden maar de industrie (wat een verschrikkelijk woord eigenlijk) klaagt al sinds 1968 dat het slecht gaat, maar bij elke ‘record company’ (ik noem ze nog steeds ‘platenmaatschappijen’ maar dat is volstrekt achterhaald op 1 uitzondering na) staat nog steeds een vloot Audi’s voor de deur, promotie is een vies woord en zonde van het geld geworden, artiesten ontwikkelen inmiddels een zeldzame soort hobby, en de werkrichting allang is verlegd naar andere zgn ‘income streams’, met als droevige apotheose de nummer 1 positie van Sandra van Nieuwland Godbetere het! Daar ging het gesprek vooral over. En als je de gemiddelde middelbare scholier niet duidelijk maakt dat je voor andermans kunstje eigenlijk moet betalen en dat uitlegt in plaats van met de wijsvinger de les leren over schending copyright en andere blabla, dan moet je er niet van verbaasd staan dat ook daar de koopmoraal ontbreekt. En daar heeft niet alleen de 3J’s en Nick & Simon last van, maar ook Nick Cave die met een verkoop van bijna niks opeens ook op nummer 1 in Nederland kan komen.
Nummer 1 van wat eigenlijk?

Nog even wat plaatjes erbij geschoten met een obligaat praatje en onze razende reporter verliet tevreden het pand op weg naar een montage-kamer in het stadion van Excelsior. De camera-man haastte zich naar de volgende klus.
Naast mijn pick-up vond ik het haastig achtergelaten script (2 scans).
En toen ik las dat Willem Venema-muziekliefhebber was begreep ik het allemaal ineens veel beter.
Zand er over.