REDDER VAN PINKPOP |
Iemand maakte mij attent op een artikel in de Volkskrant waar mijn naam in genoemd is, en waar ik postuum en zonder enige consultatie Redder wordt genoemd.
Hoe The Cure in 1986 Pinkpop van de ondergang reddeDoor: Coen Brandhorst ? 26/05/12, 15:00 © ANP. In 1986 stroomde het publiek weer massaal toe naar Pinkpop. Vandaag gaat de 43ste editie van Pinkpop van start. De teller had makkelijk kunnen blijven steken op 16 in het midden van de jaren ’80, toen het festival op sterven na dood leek. Pinkpop duurde destijds nog ‘gewoon’ een dag, het festival werd, zoals alle eerdere edities, gehouden op het Burgemeester Damen Sportpark in Geleen. Voor een kaartje moest je nog naar je plaatselijke VVV-kantoor en daar diende je destijds het ‘schamele’ bedrag van 35 gulden (16 euro) neer te tellen.
The Cure
Gered De koerswijziging die het festival maakte van oorspronkelijk een mix van allerlei stijlen naar een sterke fixatie op alternatieve bands was de redding van Pinkpop en deze manier van werken werd in de jaren erna (op een enkel dipje na) succesvol voortgezet en bestaat eigenlijk tot op de dag van vandaag nog steeds, hoewel de structuur van het festival (meerdere dagen op meerdere podia) inmiddels natuurlijk ingrijpend veranderd is. Pinkpop 1986 was de laatste editie die gehouden werd in Geleen. Smeets, die een jaar daarvoor nog fel gekant was tegen schaalvergroting van het festival, verhuisde met zijn circus via een tussenjaar in Baarlo (1987) naar het huidige festivalterrein op de voormalige paardenrenbaan in Landgraaf, waar Pinkpop voor langere tijd zijn bestaansrecht bewees en vandaag de dag de reputatie geniet van de onverwoestbare klassieker onder de zomerfestivals in Europa. Het had allemaal nooit kunnen gebeuren als de programmeurs van Pinkpop in het voorjaar van 1986 niet zo sterk voor de dag waren gekomen met de line-up voor dat jaar …
|
Bron: volkskrant.nl
Ik hoor ook regelmatig dat je de krant niet moet geloven.
Ik zou daar nog iets na dato aan toe willen voegen.
Je ziet op het filmpje een dubbelpodium.
Dat was mijn voorwaarde om The Cure te willen engageren voor Pinkpop.
En The Cure boeken was eigenlijk een peulenschilletje. Ten eerste was het een open goal om de band te strikken, want middels mijn toenmalig stagemanagerschap en behoorlijk nauw overleg met de organisator van Torhout/Werchter wist ik dat Herman dat jaar zou passen voor The Cure, dus lag Pinkpop voor de hand. Het was alleen nog een kwestie van geld en logistiek. Ik had een goede relatie met de agent, de manager en de band. Ik moet nog een keer opzoeken wat ik vond dat we voor The Cure moesten betalen, maar Jan Smeets krijg zijn eerste hartstilstand; voor zijn begrip was het een recordbedrag; ik vond het een koopje. Kort daarop kreeg Jan een tweede hartverzakking toen ik voorstelde om af te stappen van het tot op dat moment gebruikte pa (uit Engeland van de firma Britania Row, oude meuk die in 1985 ook nog eens voor te veel aan Focus PA was verkocht) en podium (houtje touwtje en steigermateriaal van een lokale aannemer en veel landbouwplastic). Ik stelde voor Ampco en Flashlight in te huren en een podium van Hedwig De Meyer van de toen nog jonge firma Stageco, en bovendien Herman’s partner voor het festival in Werchter. Ik stelde voor om een dubbel-podium te bouwen om op die manier de change-overs tot een minimum te kunnen beperken. Jan Smeets was not amused, en kankerde iedereen wekenlang stijf ("Godammejezus, kut, godverdegodver kut Venema, belachelijke onzin"), maar toen het festival in de voorverkoop dermate belachelijk snel was uitverkocht, sloeg zijn heel snel scepsis om. Toen het podium stond kwam ie nog wel demonstratief met een vouwfiets het podium na de soundcheck van The Cure om van podium A naar podium B te fietsen en nog een keer te roepen dat het eigenlijk belachelijk was.