INTERESSANT!

Bij de vorige ronde had ik er al voor gewaarschuwd. Nou wil ik niet stellen dat men zich van mij iets hoeft aan te trekken, maar als redelijk fanatiek verzamelaar (volgens het NOS journaal is men van types als Venema toch behoorlijk afhankelijk) wil ik de platenindustrie nog een keer stalken met mijn commentaar en kritiek.
Was er vorig jaar sprake van een te lage oplage voor veel te dure items, dit keer kon ik van mijn selectie-lijstje alle items zonder al te veel gedoe bij elkaar harken, behalve dan weer The Doors natuurlijk.

De vraag is absoluut waarom een -weliswaar mono- re-release van het singeltje van Mothers of Invention (Barking Pumpkin Records;Zappa Family Archive Matter in Living Ylem) 16 euro moet kosten?
Het lag nog op plank en waarschijnlijk had dat de vorige ronde al moeten verschijnen, want nergens is een ander jaartal dan 2012 te vinden.
En een zelfde prijsstelling en vraagstelling geldt voor Frank Zappa op gekleurd vinyl, maar daar staat dan nog tenminste "{special 2013 edition -Second in The Series-}" op.
Heeeel klein staat er ergens "Universal Music" en "UMG".

Dat soort maatschappijen beweren glashard dat vinyl heeeeel duur is om te maken, wat natuurlijk volkomen lulkoek is. Het kost niks meer dan vroeger en de marge is minimaal 2x wat ie indertijd voor een compleet album was, zo niet nog veel meer. Misschien dat die zielige familie Zappa er ook nog wat aan verdiend, dan is dat nog een beetje een excuus voor een totale ripp-off.

Datzelfde Universal is indirect ook verantwoordelijk voor de volgende rip-off op Abkco dat voor de tigste re-release van het EP-tje "Five By Five" niet eens de moeite nam om het artwork van 2010 om te polen tot 2013, en wederom over Recordstore Day not a word, whatsoever.
Gewoon voor 15 euro laten verkopen en meeliften op het fenomeen.
Nick Cave laat het feest ook onvermeld voor 8,50 met spuuglelijk artwork, een hoesje kon er niet van af, en een lelijk stickertje is mooi zat kennelijk.

Jimi Hendrix nam postuum tenminste nog de moeite om voor 7,50 nieuw artwork en een stickertje Record Store Day.

EMI heeft iets leuks gebakken van ook de zoveelste re-release van See Emily Play in roze vinyl met een Columbia hoesje en een kartonnetje met afgeronde hoeken en een barcode stickertje. Leuk, maar 15 euro is ook weer best aan de maat. Pink Floyd verzamelaars trappen er altijd in.

Waarom een 3 singeltjes van Ringo Starr, een postertje en een 45-touren adapter in kartonnen doosje 47,50 euro moet kosten? Maar ik denk dat dat alles te maken heeft met vermogen dat Universal heeft betaald voor EMI.
Een reprint van een Amerikaanse verzamelaar van Nick Drake? Het is eigenlijk een overbodig item, enkel een kostbare aanschaf voor de startende vinylverzamelaar. Voor de prijs van dit items koop je de hele box op cd voor diegene die niet eens weten wat vinyl is.
Een 12" van de Brian Jones Town Massacre? Leuk voor erbij voor een tientje.
En tenslotte een onzin item: The Velvet Underground’s Scepter Studio Sessions genummerd voor 6 euro meer dan de vorig jaar verschenen identieke versie.

Record Store Day is leuk voor de resterende platenwinkeltjes maar met de hausse aan overbodige items en vooral de prijsstelling is de manier om iedereen weer een jaar uit de winkels te houden.
De liefde voor het vinyl wordt op deze manier snel bekoeld.
Shame shame shame shame on you.