INTERESSANT!


29.Mar.2024 12:43

VRIENDSCHAP

april 21st, 2014

Het Goede Doel:

Een keer trek je de conclusie
Vriendschap is een illusie
Vriendschap is een droom
Een pakketje schroot, met een dun laagje chroom

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie:
Vriendschap is een nauwe (over het algemeen niet-seksuele) relatie of verhouding tussen twee of meerdere mensen waarbij het geslacht geen rol speelt. Een vriendschap is dus mogelijk tussen man en vrouw maar ook tussen twee mannen of twee vrouwen. Het belangrijkste waarop een goede vriendschap gebouwd is, is vertrouwen en onvoorwaardelijkheid. Iemand met wie men vriendschap heeft noemt men een ‘vriend’ of ‘vriendin’. Synoniemen zijn ‘kameraad’, ‘kornuit’, ‘makker’, ‘maat’, ‘gabber’, ‘slapie’, ‘mattie’ of ‘bro’ (afgeleide van brother, oftewel broeder).
Vriendschappen worden gesloten. Met woorden, zoals kinderen dat doen (‘zullen we vriendjes worden?’), of zonder. Vrienden helpen elkaar en aanvaarden meer van elkaar dan andere relaties. Ook dat wat men als vrienden of vriendinnen voor elkaar doet wordt vriendschap genoemd. Bij een belangeloze vriendschap kijkt de één naar wat de ander nodig heeft en plaatst hij zijn eigen belangen/verlangens op de achtergrond.
Twee mensen die een bijzonder hechte en langdurige vriendschap hebben, worden vaak boezemvrienden genoemd; vrouwen heten dan ook wel hartsvriendinnen. Ook de termen beste vriend en beste vriendin worden veel gebruikt. Naast de vriend bestaat er ook de kennis. Met een kennis gaat men over het algemeen luchtig vriendschappelijk om; wederzijdse verwachtingen, inspanningen en verplichtingen zijn in dat soort contacten niet zo belangrijk en soms geheel afwezig. In het
Nederlands wordt het woord vriend of vriendin voor zowel een vriendschappelijke als een liefdesrelatie gebruikt, wat verwarrend kan zijn. Een apart woord voor seksuele relaties, zoals ‘lover’, ‘boy-/girlfriend’, ‘petit(e) ami(e)’, ‘petit(e) copain/copine’ etc. is minnaar, of minnares. In het Vlaams spreekt men ook wel van ‘een lief’ bij een verkering (zowel de kindervariant als de meer serieuze).Men zal in veel gevallen uit de context moeten afleiden om welke betekenis het gaat.

Van een bevriende natie ontving ik een facsimile van een twee pagina’s groot komkommerartikel in de Volkskrant.
Het betreft een artikel van de hand van ene Jan Tromp, ik dacht eerst aan de fameuze kunstfluiter, maar na de naam gegoogled te hebben in verband met De Volkskrant en op afbeeldingen te hebben gedrukt, herkende ik die uiterst kritische, op Vadertje Drees gelijkende, van een nogal irritante stem voorziene, gesjeesde vara-artiest. Er was even zo’n nieuwsprogramma op de televisie waar hij er omwege zijn zuurgehalte snel uitgebonjourd was. Nare, droge, humorloze vragen van het soort waarin de ondervrager op voorhand zijn vooroordeel laat doorklinken; beetje vara van vroeger, zal ik maar zeggen. Felix Meurders bij het programma Kassa heeft daar ook zo’n handje van.
Ik las vandaag in de krant dat het aantal klachten over de juiste weergave van de werkelijkheid door journalisten enorm was toegenomen. Nu betrof het vooral lokale of regionale kranten, maar daar mag je de Volkskrant anno 2014 als vooral Amsterdams grachtenmedium ook gerust onder rekenen.
En bijgaand stukje gaat ook vooral over een Amsterdams onderonsje.
Ach, allemaal prima. Who cares? Iedereen heeft zo zijn eigen versie van de waarheid. Dat houd je toch.
In dit artikel gaat het over de Capo Di Tuti van de Concertgigant te D.
En laat ik het voorzichtig zo zeggen: we kennen elkaar.
Ik heb met die penning overigens geen cent te maken.

Waarom ik door Tromp zonder enige consultatie (wij kennen elkaar totaal niet, ook nooit gezien of gesproken) of aanleiding wordt opgevoerd in dit kader, is mij volstrekt onduidelijk.
Eigenlijk zou ik er niet eens op moeten reageren, ware het niet dat ik er over wordt aangesproken.
Overigens waren er ook mensen die er van baalde dat niet zij maar ik in dat stukje voorkom.

Laat ik mij beperken tot twee dingen, om het met Den Uyl te zeggen.
Er zou sprake zijn van ‘Een oude vriend bij Mojo’ en ‘Of ie een vriend verloren had?’
Dat zijn de woorden van Tromp, niet van de hoofdrolspeler in het artikel, en zeker ook niet van mij.
Die opmerkingen worden afgedaan met de filosofische dooddoener en geciteerd als "Vriendschap is het meest misbruikte woord in deze industrie."
Weliswaar dat de eveneens in het artikel vermelde echtgenote en muze van de ontvanger van de Zilveren Penning (en waarom niet meteen de Gouden Penning? of bestaat die niet?) mij eens in de leukste tijd van Mojo Concerts -toen er nog geen mobiele telefoons bestonden- belde met de vraag: "Is Leon bij jou? Hij kan net zo goed z’n bed bij jou neerzetten!"
Kortom we hadden welhaast dagelijks veel met elkaar van doen.

Ten tweede wordt gesuggereerd dat er sprake zou zijn van ‘Geld voor zwijgplicht’.
Er is na mediation indertijd een contract opgesteld door een niet nader te noemen en dood te zwijgen jurist van gene zijde, waarin een einde is gemaakt aan mijn toenmalige arbeidsovereenkomst, daar is door tussenkomst van een topadvocaat mijnerzijds een bedrag aan verbonden i.v.m. de procedurele en juridische nietigheid van het indertijd aangezegde ontslag. Dat is in het arbeidsrecht geen ongebruikelijke zaak,en vergelijkbaar met het begrip "de kantonrechtersformule".
Maar zwijggeld?
Dat klinkt toch net wat te maffioos.
Ik zou misschien wel een beetje willen dat dat zo was, en zou dan ik eigenlijk Tromp als mediator op basis van no cure no pay moeten inhuren, opdat ik alsnog met terugwerkende kracht een factuurtje mag sturen naar Los Angeles.

vk1
vk2