INTERESSANT!

“SERVIES IS ONS DEVIES” 
Een verslag van Eurosonic/Noorderslag 2008

Wat pak je zoal in als je op reis gaat? Behalve schone onderbroeken, veelal ook een toiletetui of iets dergelijks, toch?
En dan kom je met een koffer vol aan in een hotel in Groningen, en dan blijkt dat je een aantal ingrediënten net zo goed thuis had kunnen laten, want die liggen al op je te wachten, hetzij op het bureautje, nachtkastje, plankje in de klerenkast, kopkussen of het plankje op de badkamer.
Ik heb daar dit jaar eens extra op gelet, want een beetje prijsbewust is niet verkeerd omdat je natuurlijk voor al die service en prullaria al lang betaald hebt.

Elk jaar proberen wij op voorhand kamers te reserveren in een van de tig hotels in Groningen teneinde een paar uurtjes per dag/nacht een uiltje te kunnen knappen om weer verder te kunnen in de prijzenslag, panelgekte, Euroslag of Noorderslag.
En daar heb je dan meteen de eerste horde.
Als zo’n reservering al mogelijk is, omdat het hele alotement reeds door de organisatie van het evenement is ge-blocked, dan nog.
Jaar op jaar checken wij een paar keer per jaar onze voor-reservering die wij vaak al in de week (of zelfs de dag) na het evenement maken, die dan steevast gedeletet blijkt te zijn om van allerlei onduidelijke redenen (nieuw management, computer storingen, blabla).
Komt er per saldo allemaal op neer dat je misschien geen dak boven je hoofd hebt en een groot risico loopt doorverwezen te worden naar Haren, Akrum, Drachten of nog gekker.
In vroegere jaren was dat het wat basale en primitieve Hotel Weena (eigenlijk meer een herberg toen), maar dat was toen nog niet zo heel erg belangrijk. Nadat de verblijfscriteria waren opgehoogd, werd het Mercure, even buiten de stadskern maar met de auto nog steeds geen probleem.
Toen parkeren in de binnenstad wel een issue werd (vol en/of zwaar portemonnaie trekken), werd het nog harder zaak het voorreserveren serieuzer aandacht te geven.
Het makkelijkste is natuurlijk om op steenworp afstand van het hart van het gebeuren je kampement te hebben.
We stapten collectief over op het City Hotel, tegenover het (Holland) Casino, inclusief mooi uitzicht op in –en uitlopende maffiozen uit China en steeds duidelijker Het Oostblok.
Eigenlijk een beetje een simpel hotel, maar met destijds een fantastisch extraatje, namelijk een eigen parkeergarage een paar straten verderop.
Het simpele uitte zich in het hebben van een claustrofobisch klein, sober ongezellig kamertje met een keihard bed en een tv met een altijd mankerende afstandbediening van een telkens onbekend wisselend oriëntaal merk. Ook nog niet het ergste allemaal, maar het sneeuwde altijd op die toestellen en de porno is –voor zover al niet bedenkelijk- van een echt kutnivo.

Om even op die garage-faciliteit terug te komen, dat is voor mij essentieel want mijn auto is 1 meter en 96 en een halve centimeter hoog, en dat betekent in de werkelijkheid van Groningen dat een hele serie stadparkeergarages afvallen (190 cm, 195 cm etc).
Toen het City hotel op een gegeven jaar ook aan acute amnesie op boekingnivo bleek te lijden, stapten we uit schiere armoede over naar het NH hotel tegenover het ziekenhuis.
Dat hotel is op zich niet verkeerd maar het geeft mij de reminisings van een nette formica strafgevangenis in Oost-Duitsland, uiterst ongezellige kamers, inclusief een hoop nare functionaliteit. De balie was ook veelal bemand met dames en vooral heren die zo een baan in die tweede heimat zouden kunnen krijgen zonder te hoeven solliciteren omdat de mentaliteit en kwaliteit op hun revers te lezen stond als het ware.
O ja, en ook daar moest je mazzel hebben als de tv niet zo is afgesteld dat je met het zappen permanent de zelfde kanalen voorbij ziet komen, en dan kwam ik niet vaker verder dan 9 of 10 kanalen. Een mooi kanaal met de wat hardere kwalitatieve natuurfilms ontbrak veelal ook.
En voldoende stopkontakten om je eigen uitbreidende equipement (pc, laders etc) aan te sluiten gaf het ook al niet, iets dat in de meeste hotels overigens het geval is.

Op een gegeven jaar was ik zo ingeschaald in het panelwezen van het seminar van de Noorderslag, dat ik recht had op een aantal hotelovernachtingen en werd ik geplaatst in Hotel de Ville, in de wat rustigere en wat verder afgelegen Oude Boteringestraat 45, van de buitenkant een wat suf gebouw met 66 zeer acceptabele kamers. Een straffe tippel van Cultuurcentrum De Oosterpoort, maar ’t kan net, zeker als je zelf een fiets organiseert voor de duur van het evenement. Een auto is in Groningen eigenlijk iets dat de PvdA aldaar het allerliefste helemaal niet ziet (de stad zit vol PvdA-drempels, vervelend eenrichtigsverkeer en andere pesterijen voor de automobilist).
Eigenlijk is dat nog zo’n gek hotel niet, ook niet qua prijs. Google maar eens en dan zie je een waslijst met faciliteiten. De makke is een beetje de wisselende nachtportier, want altijd als ik aan kom kakken (zo gemiddeld tussen 5 en 7 des ’s morgens) is die pik net poepen, internetten, googlen of weet ik veel wat, hoe dan ook, ik stond ik ook dit jaar weer gemiddeld 5 minuten buiten in de kou te blauwbekken, en te wachten op het verlossende zoemertje die de voordeur moest ontsluiten, want met je kamersleutel kom je er ’s nachts niet in.
Het hotel beschikt over een eigen bescheiden parking inclusief vallet, helaas is mijn auto te hoog…

Dit jaar was er een apert gebrek aan hotelaccommodatie, zo gek zelfs dat er meerdere hotelboten naar Groningen waren opgestoomd om in de leemte te voorzien.
Er zijn mensen die zo’n boot te gek vinden, maar er zijn er ook een hoop die het behelpen, ongezellig en claustrofobisch vinden, of ‘m überhaupt ’s nachts niet meer konden terugvinden…Voor mij hoeft het in ieder geval helemaal niet.
Er zullen niet veel meer professionals van elders bij moeten komen want dan gaat dit gebrek zich ongetwijfeld tegen het evenement keren. Alhoewel ik begreep dat er ook late arrival delegaes waren die serieus dachten dat de aanduiding ‘kamer te huur’ in De Nieuwstadbuurt ook soelaas zou kunnen bieden. Wel bed maar geen breakfast, mate!

Kom ik toch nog even terug op de service en prullaria.
Verwacht ook qua harde natuurfilms in Hotel de Ville geen wonderen, want het is ook een onderdeel van de NH-keten. Op het nachtkussen treft U wel een boekje aan ‘Bedside Stories’ getiteld, geheel in het Engels met vier verhalen van exotisch schrijvers als o.a. Olga Merino en Jamal Mahjoub. Ik bedoel maar even.
Culinair kan de keuken zich natuurlijk op geen enkele wijze meten met het vertrouwde Michelin-ster Restaurant Muller, maar mijn kreeft, waar ik ongeveer een half uur op moest wachten (waardoor ik een paar Eurosonic bandjes miste), kwam toch echt of uit de magnetron, of uit het Damsterdiep…
Qua prullaria gaf het dit jaar o.a. een scheerkrabbertje met mini tubetje schuim, setje met naald en draad, tandenborstel met bijbehorende ‘Crema dental’, jack-in-the-box schoenpoets doosje, Body Milk (wie heeft dat waar dan ook wel eens gebruikt?), kammetje, het altijd voor mij althans te kleine douchekapje, en niet te vergeten de onvermijdelijke plastieke schoenlepel waarschijnlijk ontworpen voor dwergen.

Klein minpuntje was die rare oranje zeep met sinaasappelgeur, waar ik aanvankelijk van dacht dat dat een zoete versnapering was. Ik gebruik thuis niet van dit soort gekke zeep.
Gelukkig lag op nachtkastje een doosje SMINT ®, XYLICARE ® The Dental Candy (sugar free), anders had ik nu nog met die chemische fruitsmaak in m’n bek rondgelopen.
Tezamen onder het motto: ‘Part of the NH World’
Welk pr-buro verzint dat toch elke keer?

DE GOODIE BAG ANNO 2008

Tussen de schier oneindige stroom promotiemateriaal van papier en pastic is het inmiddels een hele kunst om het kaf van koren te scheiden, dan wel jezelf te onderscheiden.
Wij hadden dit jaar een bescheiden, doch evenwel doeltreffend arsenaal ingezet. Uiteraard een fors aantal meerdaagse uitklap programmaflyers en een one-day flyer met daarop al onze attracties die op de zaterdagavond in de Oosterpoort speelden als onderdeel van de Noorderslag.
Daarnaast hadden/hebben we nog een substantiële, er toe doende dubbel-cd met al onze attracties die voor de nabije toekomst (m.n. de festivals) te koop zijn, om het maar eens plat te zeggen. Op de manier venten wij onze waren als het ware uit.
Voorafgegaan op de woensdagavond door een informeel, doch zeer copieus zakendineetje, om een goede bodem te leggen voor de daaropvolgende dagen, bereidden wij ons voor op de voor ons als apotheose ervaren ‘Overnight Sensation’ in de doorgaans voor jazz-etablisement versleten ‘De Spieghel’, een legendarische Groningse kroeg met een rock en roll allure alsof wij ons even reeds in Austin Texas op het fameuze SXSW bevonden. De Peperstraat was die vrijdagavond vanaf 20.00 uur permant aan voetgangersfiles onderhevig, terwijl transportbusjes tot ver na vijven in de morgen af en aanreden om de attracties en vooral hun gear op locatie te droppen, met veel dank aan het nog legendarischere Vera voor het lenen van een tweetal kleedkamers om niet minder dan maar liefst 12 attracties te accomoderen.
Het was mij een muzikaal pandemonium van jewelste.
Om vijf uur ’s middag hadden we er al een fijn partijtje bowlen op zitten in de om de hoek gelegen bowling alwaar we ver over de honderd binnen en buitenlandse gasten mochten ontvangen om danwel dus te bowlen, te gourmetten, te steengrillen dan wel te netwerken met ons volledige team. Klein hoogtepuntje bij die sessie was de uitreiking van de Gouden Schapen Awards, een soort ludiek, maar toch weer serieus loyality programma-beloningssysteem uit eigen doos. Een volstrekt subjectieve jury, zonder juryrapport en andere overbodige rimram deed de deur dicht en de sfeer verhogen.

Het evenement zelve had zich kennelijk toch van mijn kritiek vorig jaar (zie deze log) op de tas iets aangetrokken, want aan de festivaltas die dit jaar gratis werd verschaft, valt weinig op of aan te merken. Ik heb begrepen dat Joey Ruchtie hier de credits voor zou moeten hebben. Bij deze.
In de tas dit jaar minder onzin en rotzooi. En ik was dan ook snel uitgeschift dit jaar.
De prijs voor de interessantste promo-items gaat wat mij betreft naar de doggie-bag ‘ENJOY ‘ van De Academie voor Popcultuur in Leeuwarden, met daarin verwerkt de cd ‘Get Loaded 3’.
Geen idee of ik ooit aan die cd toe ga komen, maar:
Good job guys!
Op een ander nivo scoorde een aantrekkelijke blonde jongedame punten met een betrekkelijk eenvoudig papiertje… Zonder zich meteen voor te stellen kreeg ik van haar een soort formaat visitekaartje in de hand gedrukt met daarop de tekst: ‘gratis nummertje?’
Ik zeg: ‘Pardon? Dat krijg ik niet elke dag aangeboden van een wildvreemde!.
Zij: ‘Neen, neen, je moet ’t kaartje even omdraaien…’ Die Rick toch. 
 

WAT SCHAFTE DE POT?