INTERESSANT!

Op de heugelijke dag 14 december jl. gaf ik op verzoek van de Stichting Stad en Cultuur om klokslag 13.00 uur een zogenaamd ‘Inspiratie uurtje’ in de kleine zaal van Hedon te Zwolle in het kader van FC POP, voor een publiek bestaande uit vertegenwoordigers van de voor mij (nog) volstrekt onbekende geselecteerde bands uit het oosten des lands Daniel Cane & The Rebellion, Dr Watje, The Press and the President en Waldorf.
Gezien het reeds op mijn verzoek opgerekte tijdstip nog steeds niet echt rock ‘n roll, daarom bedacht ik dat een hotelletje -de nacht tevoren- uitkomst zou bieden voor dit makke.

Hotel Wientjes was -volgens de legende- het favoriete hotel van Herman Brood. En omdat ik nog nooit in dat hotel geweest was en schier uit nieuwsgierigheid, dacht ik dat dit fameuze Hotel Wientjes te Zwolle ook een mooi inspiratiebron zou zijn. Mijn persoonlijke relatie met Herman Brood wordt als bekend verondersteld.
Hans Nauta van Trouw meldde op 2 februari 1994:

"(..) Ging aan de locatie van het beeld veel discussie vooraf, het nette hotel Wientjes deed niet moeilijk over een eerbetoon aan Brood. Kamer 207 is nu officieel de Herman Brood-suite en het is mogelijk om onder begeleiding een kijkje te nemen. Als de kamer tenminste niet geboekt is voor een overnachting -een speciaal arrangement komt op 200 euro. Er staat een vitrinekast met knipsels uit kranten en tijdschriften en foto’s. In het slaapgedeelte hangt een jasje, bespat met verf. Er staan twee pantoffels, maar uitproberen is lastig: ze zijn vastgelijmd aan de vloer, half onder het nachtkastje. In de badkamer staat op de spiegel in Broods handschrift het opschrift: ‘kinderen zijn de enigen waar ik iets van op kan steken, onvoorspelbaar en oneindig lief’.

Het is wat ironisch dat de kamer nu een echte Brood-suite is, omdat hij zelf tijdens zijn bezoek aan dit hotel in 1994 niet mocht blijven. Een extra overnachting bijboeken was eerst geen probleem maar bleek iets onmogelijks toen de schoonmaakster een ‘ongerechtigheid’ aantrof op de kamer. Brood maakte voor de directeur ter plekke een tekening van koningin Beatrix; ‘Onze Koningin’ stond eronder. Als ‘herstelwerkzaamheid’ en om hem de pijn van de twijfel te laten voelen. ‘Dat hij denkt: het is toch wel een aardige knul’. Hij vond het een venijnig strijdmiddel, ‘iemand de andere wang toekeren’. Inmiddels heeft Wientjes een andere directeur. Ook de tekening is verdwenen. (..)"
Dus Hotel Wientjes gebeld.

Ik: "Hallo mevrouw, kan ik de Brood-suite boeken?"
De baliemedewerkster: "Wie zegt U?"
Ik weer: "Herman Brood, weet U wel?"
Zij: "Sorry meneer, maar ik weet niet waar U het over heeft. Zoiets hebben wij niet."
Ik: "Wat gebeurt er dan nu in kamer 207?"
Zij: "Niks, alle kamers zijn hetzelfde"
Ik: "Doet U dan maar kamer 207"
Zij: "Die is al geboekt meneer"
Enfin zo kwam ik dus in kamer 210.

Dit hotel uit de Bilderberg-keten is een beetje vergane glorie, spartaans, DDR-sjiek restaurant en dito liftje, geen wifi op de kamers (alleen in het café), internetten kan -maar dan moet je eerst tegen betaling eerst alle invulemoties (dus laat-u-maar)-, naast de lobby staat een computer met internet op een tafeltje, zoals je dat alleen nog in goedkope hotelletjes ziet. En ofschoon ik in mijn carrière kleinere alkoven kreeg voorgeschoteld, houdt kamer 210 ook niet over. Een volledig interieur fotograferen met je I-phone gaat nergens passen..
Maar over en zonder uitzondering is het personeel bijzonder gastvrij en vooral attent.
Zo kreeg ik ongevraagd een soort gevulde koek na het inchecken (je krijgt nog gewoon een sleutel aan een stuk ijzer), en op het bureautje op de kamer lag een brief van de general manager al klaar.

In het kader van de al omme hospitality wil ik U even attent maken op de derde alinea van bovenstaande brief.
Ik heb de hele nacht van deze aanbieding gedroomd uiteraard.
Voorts heb ik liggen piekeren over de reden waarom Herman er graag logeerde.
Volgens mij is het niet te moeilijk. Herman had geen rijbewijs en was kind aan huis bij onze nationale spoorwegen, want hij reisde graag (de anekdotes over de NS zijn legio, bijvoorbeeld de zwart-wit tv-scene uit een interview in de trein was spraakmakend ), woonde overal en nergens.
Kijk je bij Wientjes naar buiten dan kun je de treinen bijna het station zien binnenkomen, in ieder geval horen. In de early days van The Wild Romance werden er ook optredens georganiseerd in de Buitensociëteit, en dat is schuintegenover het hotel. En de alure van de bar van het hotel spoort met het soort bruincafé waar Herman nu eenmaal van hield, en een dergelijke faciliteit was voor Brood nu eenmaal onontbeerlijk.