INTERESSANT!

Eigenlijk is het natuurlijk allemaal goed bedoeld; al een paar jaar.
Vinylfanaten vieren wereldwijd inmiddels hun hobby 1 dag in het bijzonder: Record Store Day.
De "industrie" van links naar rechts en van groot naar zeer indie grijpt de kans.
Dit jaar was er ook een freebie. En omdat ik het vinyl van Armand sinds jaar en dag verzamel, mocht dit gratis item natuurlijk niet ontbreken.
Het betreft een 7′ single met de nummer "Snelle Jongens" en "Fuck The Blues", tekst en muziek van Herman van Loenhout (a.k.a. Armand) en de arrangementen zijn van The Kik.
Allemaal leuke mensen.
Opname en mixage uiteraard Frans Hagenaars in SSE Noord te Amsterdam. Ongetwijfeld zal Excelsior danwel Frans Hagenaars de SENA claimen.
Afhankelijk van welk medium je wilt geloven waren er 1000 dan wel 5000 stuks geperst. Het hoesje meldt (P) 2015 Top Notch Music VOF/Excelsior Recordings, maar ook aan de linkerzijde worden de logo’s van Excelsior Recordings, TopNotch, Crosley, Record Industry en Record Store Day vermeldt.

het gratis singeltje

Mijn platelaar wist mij te melden dat het de bedoeling was dat elke klant die een item kocht dat verbonden was aan Record Store Day recht had op een gratis katoenen draagtas van RSD en het genoemde singeltjes.

de gratis katoenen draagtas met de extraatjes

In die zak zaten 4 extra papieren items:
– een flyer van festival Down The Rabbit Hole (Beuningen-Groen Heuvels 26-28 juni 2015), hetgeen geen reet met RSD van doen heeft, maar des te meer met Mojo Concerts -een flyer van Crosley, die recht geeft op 10% korting op zo’n kikke platenspeler
Het is een bekend feit dat eigenaresse van dit bedrijfje ambassadrice genoemd mag worden van RSD. Crosley wordt/werd gefinancierd door dhr. J. Mulder (voorheen en eigenlijk nog steeds verbonden aan Mojo Concerts)
– een promotie-boekje van Crosley
– een sticker van RSD met de datum van de afgelopen editie.

In dat boekje met wetenswaardigheden wordt ook iets heel raars beweert:

"Ok, je hebt zo’n verleidelijke Crosley gekocht. Wat nu?
…
3. Ken de ongeschreven regels
Ordenen op alfabet is voor beginners. Beter: op label, genre of liever nog op subgenre. Best Of-albums zijn strikt verboden, compilaties samengesteld door Soul Jazz of Rough Trade Shops juist goed. Onluisterbare bootlegs (=onofficiële opnames) zijn het summum van devotie.
…"

Degene die zulke onzin schrijf moet billenkoek hebben. Ik verzamel al m’n het leven alfabetisch omdat op label of genre (laat staan subgenre!) volstrekt onbegonnen werk is, en het onbegonnen denkwerk vereist.
Wat gaan we met de uitstapjes van Bob Dylan doen? Ik kocht op gelimiteerde oplage het blauwe vinyl singeltje van Bob Dylan "The Night We Called It A Day" (b/w "Stay With Me"), eigenlijk een draak van een nummer, maar ja, je wilt Dylan compleet houden, dus voor 8 euro koop je eigenlijk onzin.

eigenlijk een hoop onzin

Maar goed, hoort deze Bob dan bij Sony, CBS of Columbia? Kleur in en vul de plaatjes… Is dit rock, pop, country of wat eigenlijk? Komt ie dan naast Frank Sinatra te staan? Onzin dus.

Wat nog minder bekend is dat de winkelier voor bovengenoemde tas met promo-rommeltjes wel even 2,25 euro af moet tikken om ‘m vervolgens gratis weg te mogen geven, anders mag je niet mee doen. Dat is pas wat ik zou willen noemen "support your local dealer".
Over de achterlijke prijzen die voor sommige items gevraagd worden, hebben we het al eens gehad, en ook die onzin gaat gewoon door. Vooral The White Stripes zijn ware graaiers.

Voor de volledigheid meld ik even mijn aanschaffen:

– The Doors – Strange Days, original mono mix, 180 gram virgin vinyl featuring: "Love Me Two Times and People Are Strange" Rhino Vinyl

Waarom dat er bij staat? Ik heb nog nooit dit album zonder deze twee topnummers gezien… En het is gewoon zwart vinyl met een Elektra label, fatsoenshalve voorzien van separate innersleeve met alle songteksten, dat dan weer wel. Twee stickers en 22,50 euro.

– The Animals een gelijknamig 10′ mono album met 4 tracks, mooi, maar voor 18,50 euro aan de maat.

Op Abkco, dus Allen Klein doet ook weer mee met graaien.

– The Sound – Propaganda op 10′. Een volgens mij behoorlijk overbodige re-release met op vier kantjes elk drie nummers.

Demon Records forceert kennelijk de local dealer tot een consumentenprijs van 40 euro.

First time on vinyl meldt de sticker op de soft plastic beschermhoes. Dat is correct, maar e.e.a. was al in 1999 op Renascent uitgebracht en toen twijfelde Borland zelf al of dit wel allemaal tracks waren met The Sound en niet de voorloper The Outsiders. Interessant is dat op alle gebruikte foto’s bij deze vinylrelease ‘Bi’ Marshall te zien is, de voorganger van Max Meyers. The meeste fans van het eerste uur hebben deze dame zelfs nooit gezien, want ze heeft echt maar een blauwe maandag bij The Sound gediend.

– Bob Dylan dus als bovengemeld.

Ik had nog "When The Man Comes Around" van Johnny Cash op 7′ willen aanschaffen, maar die was sneller op dan ik gedacht had. Ik kan een ieder dit nummer zeer aanbevelen, ook de niet-kristenen onder ons. Dit nummer rekent meteen af met de idee dat Cash een eenvoudige van geest is geweest.