INTERESSANT!


19.Mar.2024 10:07

THEY CAN’T TAKE AWAY OUR MUSIC

november 18th, 2015

Vandaag (18 november 2015) verscheen op Hét Online Music Magazine MUZINE.NL de navolgende concertrecensie, geschreven door Ronald Renirie. Deze Rotterdam heeft de nodige sporen in de Rotterdamse muziekscene achtergelaten. Muzine is zijn muzikale uitlaadklep. En daar is niks verkeerds aan.

Recensie

Ash. Melkweg, Amsterdam.

Door: Ronald Renirie op 18 Nov 2015

Ash. Melkweg, Amsterdam.

De gevolgen van de terreuraanslagen in Parijs van afgelopen vrijdag zijn helaas zelfs voelbaar in Amsterdam, maandagavond. Het concert van Ash en We Are Scientists leek op voorhand een double bill om van te smullen, maar helaas moet de laatste band verstek laten gaan in de Melkweg. Zanger en gitarist Keith Murray was met zijn vriendin bij het optreden van Eagles Of Death Metal in concertzaal Bataclan. Ze hebben het beiden gelukkig overleefd, maar keerden na de aanslag direct terug naar de Verenigde Staten. Niemand die het We Are Scientists kwalijk zal nemen uiteraard, maar toch klimt Willem Venema, al sinds jaar en dag werkzaam als promotor van zowel Ash als We Are Scientists, vanavond het podium op om uitleg te geven aan de goed gevulde Oude Zaal van de Melkweg.

Een zichtbaar aangeslagen Venema legt in een paar minuten haarfijn uit waarom Ash alleen op het podium staat, en (volkomen terecht) dat “de muziek nooit mag zwichten voor terreur.” Als pleister op de wonde vertelt hij dat de overige leden van We Are Scientists vanavond wel aanwezig zijn, en dat ons waarschijnlijk toch nog een aangename verrassing te wachten staat, waarna Ash onder luid applaus het podium betreedt. We kunnen beginnen.

Of het nou komt door de hele atmosfeer rond de aanslagen of niet, het duurt even voordat Ash op gang komt vanavond. Na de aan Pixies schatplichtige instrumentale opener Evel Knievel duurt het tot A Life Less Ordinary voordat de band alle ellende van zich af weet te schudden. Wat volgt is een prachtige dwarsdoorsnede van het beste dat het Noord-Ierse trio tussen 1994 (debuut Trailer) en 2015 (Kablammo!) heeft uitgebracht.
Ash weet dondersgoed wat hun beste platen zijn geweest in die periode, want behalve een zevental songs van het meest recente album, is het toch vooral ouder werk dat voorbij komt en weet te overtuigen. Flonkerende versies van Goldfinger, Kung Fu en Oh Yeah (van doorbraakalbum 1977) worden vol vuur gebracht. Net als Shining Light, een ijzersterk liedje waarin de even onvaste als charmante stem van zanger/gitarist Tim Wheeler als vanouds weet te betoveren.
Bovendien blijkt nieuw werk als Let’s Ride en Machinery live naadloos aan te sluiten bij het oudere repertoire, en dat komt mede door het als altijd houterig ogende, maar vanavond opvallend strakke drumwerk van Rick McMurray. Als het trio vervolgens afsluit met prijsnummers Girl From Mars en Burn Baby Burn geeft de zaal zich definitief gewonnen, en lijkt Parijs plotseling erg ver weg.


Ash met Chris Cain en Keith Carne van We Are Scientists.

Ware het niet dat de verrassing die ons vooraf in het vooruizicht was gesteld door Willem Venema, een wel heel aangename is. Voor de toegift komt Ash terug met Chris Cain en Keith Carne, de wel aanwezige leden van We Are Scientists om gezamelijk twee van hun songs, The Great Escape en After Hours, te spelen. Als de vijf man op het podium vervolgens afsluiten met een bijna feestelijke versie van Weezer’s Undone-The Sweater Song, staat de door Ash en We Are Scientists opgeheven middelvinger jegens de terreur inmiddels fier overeind, en lijkt de boodschap duidelijk: “No one can take away our music.” En zo is het maar net.

Direct na het optreden spraken we in de kleedkamer kort met Ash-zanger Tim Wheeler en Chris Cain van We Are Scientists. Het verslag van dat gesprek kun je hier lezen.


Gezien: Melkweg, Amsterdam, 16/11/2015
Fotos: Rene Oonk
Muzine Beoordeling: 8



Nou mag iedereen van mij schrijven wat ie wil, maar als je geciteerd wordt, dan moet dat wat mij betreft correct zijn. Of tenminste, er moet geen misverstand bij komen..

In onderhavig geval gaat het over de ellende in Parijs. En als ik mij niet aan de berichtgeving en stemmingmakerij hierover zou ergeren, zou ik het er bij gelaten hebben. Evenwel ik geloof totaal niet de stoere taal die hierbij door van allerlei lieden wordt gebezigd. Ook ik ben geen held, maar voelde mij desalniettemin geroepen om in overleg met ASH en We Are Scientists uitleg te verschaffen met een persoonlijke muzikale verwijzing. Maar ik twijfel ook anno 2015 aan mijn 63-jarige geheugen want dat is minder dan voorheen. Vandaar dat ik Muzine het navolgende schreef:

“Beste Ronald,

Heb jij mij bij ASH in De Melkweg op tape staan?
Ik kan mij namelijk niet herinneren dat ik letterlijk gezegd zou hebben: “de muziek nooit mag zwichten voor terreur.”
Volgens mij heb ik dat namelijk niet/niet zo gezegd. Ik heb volgens mij gezegd: “They cannot take away our music”

vrgrwv”

Ik verwees met die songtitel naar het navolgende fantastische nummer van een van de beste dubbel-albums -naar mijn idee- ever.

Eric Burdon & War – The Black-Man’s Burdon. Je kunt dat album in the blind kopen; het deugt voor de volle 100%.

THEY CAN’T TAKE AWAY OUR MUSIC

There’s a feeling shared today
By the people whose freedom
Has been taken away

And as in the past
When times were wrong
The common folks
Come together in song

How will we win
With what will we fight
We hope with this song
Our world we will unite

Oh, there’s one thing that I’m sure
It’s so proud and it’s so pure
And it comes from deep within
It’s got no hair, it’s got no skin

As we travel far and near
We bring the world for you to hear
And the message that we bring
Is alive in the word we sing

And no matter how it make you feel
We got something they can’t steal

[Chorus:]

No, they can’t, no, they can’t
No, they can’t take away our music
No, they can’t, no, they can’t
No, they can’t take away our music

In the ghetto, it gets cold
But we’ve got something
To warm our souls
Like the blanket of our fate
Keeps us covered when we shake

Though they take our brother’s live
And deny his given right
Yes, the message will be heard
As the four winds spread the word

And our spirit, they can’t break
Cause we got power to communicate, yeah

No, they can’t, no, they can’t
No, they can’t take away our music
No, they can’t, no, they can’t
Say they can’t take away our music

Lord, no, they can’t, no, they can’t
Hey, they can’t take our music
Music, music, sing it for me
Sing it for me, sing it with me

(They can take away our lives)
Come on, come on
(But they can’t take our music)
Music is yours and music is mine
Is mine, is mine, is mine

(They can take away our lives)
There was a lady one day
I bet you don’t know her name
(But they can’t take our music)
Do you remember Billie Holliday
Billie Holliday sang the blues

(They can take away our lives)
She may be dead but she’s alive today
(But they can’t take our music)
Do you remember Charlie Parker
Sing the blues, sing the blues
Sing the blues

(They can take away our lives)
Jimi Hendrix, Sammy Cooke
Elmore James play the blues
For you, they played
It’s all for you, yeah
(But they can’t take our music)

Music is yours, it’s mine
It’s yours, sing it now
(They can take away our lives)
It made me laugh and it made me cry
(But they can’t take our music)
Crying, crying, little baby Janis
Cried for you, yeah

(They can take away our lives)
Remember Jimi Hendrix too, Lord
(But they can’t take our music)
Sam Cooke now put his message in
My book, my book, it’s your book
It’s everybody’s book

(They can take away our lives)
Music is fine, music is all right
(But they can’t take our music)
All right with me, yeah

Come on, come on
Sing it for me, sing it for me
(They can take away our lives)
Sing it for me, sing it just
Everybody, come on
(But they can’t take our music)

Get up on your feet now and
Stomp your feet, clap your hands
(They can take away our lives)
Sing it to your man, sing it to your woman Sing it to your baby, sing it to the sky (But they can’t take our music)

Sing it to the air, sing it to the ground Sing it to the Earth, my, my, my, my Come on (they can take away our lives) They can’t take it away They can’t take it away (But they can’t take our music)

Dit liedje spookt sinds 1970 in mijn hoofd bij speciale gelegenheden, zoals op 17 november in de Melkweg.

Het was een bijzondere avond.

Willem Venema, Kralingen 18 november 2015


Reply van Ronald op 18 november 2015

Hoi willem…

Check! Excuus….was een vrije interpretatie van de eindredactie omdat een vergelijkbare zin ook ah einde vd recensie staat…

Is inmiddels aangepast:

http://muzine.nl/recensie/live/ash-melkweg-amsterdam

Met Vriendelijke Groet,

Ronald Renirie
Hoofdredacteur Muzine.nl