INTERESSANT!


28.Mar.2024 23:57

HOWDY TEXAS 18+19-03-07

maart 31st, 2007

Van uitslapen komt niet veel als je al je spulletjes een beetje goed op een rijtje wilt hebben, efficient wilt pakken, afrekenen en om 12 uur van de hotelkamer moet zijn. Bovendien gaat de telefoon. Jim wil nog wat nakletsen en zal ons naar het vliegveld brengen.
Alle aantekeningen, visitekaartjes en andere paparassen goed filen voor later, m’n eigen dagboekzaakjes ordenen, en 3voor12 afmaken. Opletten dat je zo weinig mogelijk handbagage hebt met zo min mogelijk metalen voorwerpen.

geimproviseerd hotelkamer buro geimproviseerd hotelkamer buro

Op het vliegveld blijkt dat het automatisch per computer inchecken toch niet zonder ’s mensens toedoen kan, maar het NWA-personeel is zeer vriendelijk en dat geldt ook voor het security personeel. We moeten weliswaar weer in een waanzinnige rij aansluiten maar toevallig sta ik voor Gary Lucas die mij herkent van vroeger, en die van allerlei herinneringen ophaalt (Ein Abend In Wien) en van alles wil weten over mijn vertrek bij Mojo, blablabla. Of ik binnenkort kom kijken naar zijn show met zijn nieuwe band (met o.a. Jerry Harrison van The Talking Heads) in de Melkweg. Ik ga ’t proberen maar ik beloof niks.

Op het snackterras zit de Noorderslag equipe tezamen met Peter Weening van Vera te wachten om te kunnen boarden.

nog 1x keer snackenCollega Rense zijn handbagage wordt door de mevrouw achter het röntgenscherm er uitgepikt. Een mannelijke collega pakt een vierkant doekje haalt het door zijn Noorderslagtas en stopt daarna het doekje in een apparaat. Op een schermpje verschijnt tot onze opluchting de tekst: ‘non explosives’.

Ik zat ‘m even te knijpen.

Verboden te fotograferen security check op explosieven

Glenda is er niet, wij moeten het doen met een meneer. Dat geldt ook voor de het vervolg vanaf Memphis.

Het blijft een hele zit naar Amsterdam, vooral als de film die ik gekozen had ‘I Walked The Line’ (over het leven van Johnny Cash) een paar keer wegens een storing worden stilgelegd. Dan maar een boek, in 1 ruk lees ik de herdruk van ‘t boek “I’m With The Band; Confessions of a Groupie” van Pamela Des Barres uit (Chicago Review Press; an A Cappella Book). Dat waren nog eens tijden, onvergelijkbaar met de aankomst op Schiphol waar we nog eens de Vierdaagse mogen lopen en voor de laatste keer in de veel te lange rij bij de Marechaussee aanschuiven. Bij het verlaten van de aankomsthal wordt een andere SXSW-ganger eruitgepikt, die mag z’n koffer opendoen. Door de sneeuw rijdt de pendelbus naar P3, waar ik voor het laatst vandaag me voor 68 euro per creditkaart een poot laat uittrekken, en dat is geen rock en roll. Thuis vind ik in m’n tas een officiële flyer van de Transportation Security Administration ‘Notice of Baggage Inspection’ met daarop de kreet “Smart Security Saves Time”; ik weet ’t allemaal nog zo net niet.

Buiten is het 4 graden, en we leven weer 6 uur later dan Amerika. Onderweg naar huis neemt de twijfel naar het zinvolle van deze expeditie toe, ik weet ’t nog niet zo net allemaal of dit voor herhaling vatbaar is.

Of zoals de Austin Cronincle al op 17 maart schreef: “There was no shortage of ruminations on fuck-ups past –but the answer to the titular question (What Do You Want From Life) remained as elusive as a flyer for your band’s show laying in a puddle of vomit on Sixth Street”.