INTERESSANT!


28.Mar.2024 22:17

Hoe wordt er in Nederland relevante tv gemaakt?

maart 24th, 2009

U moet zich voorstellen dat ondergetekende graag een theater-voorstelling met Guus Meeuwis wil organiseren in wat vroeger Het Congres Centrum heette. En het liefst in de zaal die in mijn geheugen jarenlang "de PWA" heette. PWA stond toen nog voor "Prins Willem Alexander Zaal". Eigenlijk dus ‘PWAZ’; maar een kniesoor die daar over blijft zeiken. Hoe dan ook in die zaal, waar ruim 2000 mensen kunnen zitten op zo’n sjieke blauwe stoel en waar ik eens een fantastisch concert van The Beach Boys zag (met in de kantlijn -letterlijk en figuurlijk- een ijsberende Brian Wilson, toen nog helemaal de weg kwijt), maar ook een geweldige speech van Volksschrijver Gerard K. van het Reve ten tijde van Crossing Border, of -niet te vergeten- een razende en tierende Paul Acket die en publique James Brown achterna zat over het podium al roepend ‘I want my money back’, in die zaal zou het mooi zijn als Guus Meeuwis touti The Hague zou verpletteren met zijn show.


Omdat recentelijk voormalig partner Folkert wegstapte uit The Alternative, moet ik nu zelf weer het buskruit uitvinden.
Daarom had ik met theaterboeker Marcel van Zijl (van het Utrechtse burootje Vivesco) een afspraak met de meneer die de verhuring doet gemaakt. Die Meneer, we noemen hem maar even voor het gemak Ruud, die werkt daar al meer dan 35 jaar. En dat is langer dan ik mij het gebouw kan heugen.
Inmiddels is het gebouw al weer jaren eigendom van de TCN groep onder de bezielende leiding van de toch wel wat exentrieke Rudy Stroink, die her en der nogal wat rare persoonlijke pootafdrukken achterlaat in zijn imperium. De keuze van het meubilair en de naamgeving levert toch wel vragen op naar de geestelijke gesteldheid van dat heerschap.
In het gesprek over de op handen zijnde voorstellingen in wat dan nu is herdoopt in "World Forum Theater" kwam even het onderwerp Afghanistan ter sprake.
Ik kan mij nog herinneren wat een hassle het bezoek van Clinton aan de haven van Rotterdam teweeg bracht, of -iets dichter bij huis- het optreden van Bob Dylan in MCV Utrecht ten tijde van de Koeweit-affaire.
Enfin, Ruud beaamde dat zo’n geplande conferentie over Afghanistan natuurlijk een aanslag op zijn organisatie zou betekenen, en hij moest ook bekennen dat de voorbereidingen al lang aan de gang waren. Het aanpalend hotel wordt geheel leeg opgeleverd alle boekingen worden bijvoorbeeld geannuleerd.

Na een uurtje waren we er uit, bovendien moest Ruud onmiddellijk door naar de persconferentie van zijn naamgenoot Wijkniet, die in die houtenzaal -waarvan ik de hieuwe naam niet zo maar kan ophoesten- het programma ging verklappen van het komende The Hague Jazz.
Na de grappen en grollen van de mc Sjaak Bral en wat inleidende schermutselingen van de organisator, vonden Marcel en ik het mooi geweest en bliezen wij de aftocht.
We lopen netjes het gebouw uit, en lopen bij de entree in de papparrazzi-val van een drietal lieden: een camera-man, een geluidsman en een meneer met een microfoon. Eigenlijk dachten wij te maken te hebben met TV-West ofzoiets, die van ons wilden weten wat we van de programmering van het aangekondigde Jazz-festival vonden.
Zonder enige voorstelling van zaken of personen kwam de vraag:
"Heren, heren, mag ik U iets vragen?"
Wij: "Jawel"
De rest treft U aan in de laatste minuut van de uitzending van NOVA.

Via de site van NOVA
Via de Windows Media Player
Direct naar het fragment

Ik rijd ‘s avonds naar huis en wordt gebeld door Ben G. te R. met de opmerking: "Wat moest jij nou weer bij NOVA?"
Ik: "Bij NOVA? Geen idee! Hoezo?
Ben: "Nou, over Afghanistan!?"
Ik: "Afghanistan? Ik weet echt niet waar je het over hebt!"
Ben: "Je was net op tv"

Om een kort verhaal langer te maken. De volgende dagen had ik nogal wat mensen aan de telefoon met de vraag wat ik met die geplande conferentie van doen had.
Lekker belangrijk dus. Dehu. In all honesty? Fuck all.